അത്ഭുതം

ഇന്നത്തോടെ ഷോര്‍ണൂര്‍  ഭാഗത്തെ സര്‍വേ കഴിയുകയാണ്. ഇരുട്ട് വീണു തുടങ്ങിയിരുന്നു. താമസിക്കാനുള്ള സ്ഥലം മെമ്പര്‍ പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നു. ഏതൊക്കെയോ ഇടവഴികളിലൂടെ നടന്നു ഒടുവില്‍ ആ പഴയ തറവാട്ടിലെത്തി. പടിപ്പുര തള്ളി തുറന്നകത്തു കടന്നു. ചുറ്റും പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു നിന്ന ചെടികളും മരങ്ങളും ഇരുട്ടിനു ശക്തി കൂട്ടി. കടന്നു പോയ കാലം എട്ടുകെട്ടിന്റെ പഴമയുടെ ചാരുത എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. 

ആരാ അവിടെ... ഉമ്മറത്ത്‌ നിന്നൊരു ശുഷ്കിച്ച ശബ്ദം. കോലായില്‍ കെട്ടി തൂക്കിയിരുന്ന ബള്‍ബിന്റെ പ്രകാശത്തില്‍ എന്‍റെ മുഖം തിരിച്ചറിഞ്ഞത് പോലെ കാര്‍ന്നോര്‍ ചോദിച്ചു..ശശാങ്കന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് വന്ന ആളാണോ. അതെ തിരുമനസ്സേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നാല്‍ കാലു കഴുകിയിട്ട് അകത്തേക്ക് പൊരൂ. അകത്തളവും കഴിഞ്ഞു നീളുന്ന യാത്ര ഇരുട്ട് തിങ്ങിനിറഞ്ഞ ഇടനാഴികളിലൂടെ... കഞ്ഞിയാണ് പതിവ്, തരപ്പെടുമോ ആ ശുഷ്കിച്ച ശബ്ദം. സന്തോഷത്തോടെ ഞാന്‍ കഞ്ഞി കുടിച്ചു. അധികമൊന്നും സംസാരിക്കാതെ പേര് പോലും പറയാതെ കിടക്കാനുള്ള മുറി കാണിച്ചു തന്നു. ചുവര്ര്ചിത്രങ്ങളും ചിത്രതൂണുകളും ആട്ടുകട്ടിലുമൊക്കെയുല്ല ഒരു വലിയ മുറി. ഇന്നും ശരറാന്തല്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു മുറി ഇത് മാത്രമായിരിക്കും. ഈശ്വരവിശ്വാസം ഉണ്ടെങ്കില്‍ പ്രാര്ത്തിച്ച്ചിട്ടു  കിടക്കു...ഞാന്‍ വാതില്‍ സാക്ഷയിട്ടു കിടന്നു. താഴെ എവിടെയോ ഒരു മണിമുഴക്കം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വാതിലില്‍ ഒരു മുട്ട് കേട്ടു. ഒരു മനുഷ്യന്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു. സാമാന്യം നല്ല പൊക്കവും തടിയുമുള്ള ഒരു 60 കാരന്‍. കാണാന്‍ ഐശ്വര്യമുള്ള ഒരു മനുഷ്യന്‍. അകത്തേക്ക് വരാമോ? ഗാംഭീര്യമുള്ള ശബ്ദം. പിന്നെന്താ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ശങ്കരനാരായണന്‍ ഇതെന്റെ വീടാണ്. ഞാന്‍ അദേഹത്തെ നമസ്കരിച്ചു. കുറേ

നേരം പലതും ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചു. ഒടുവില്‍ സംസാരത്തിന് വിരാമമിട്ടു കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു എനിക്ക് പോകാന്‍ നേരമായി. നിങ്ങളില്‍ ഒരു കലയുണ്ട് , സൂര്യന്റെ കല, അത് മായാതെ നോക്കുക, പുതിയ പുതിയ മാനങ്ങള്‍ക്കായി പരതുക. അനിയനോട്  ചോദിക്കേണ്ട..ഇതായിരുന്നു ഇറങ്ങാന്‍ നേരം അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. കേട്ടു പരിചിതമല്ലാത്ത ഒരു ശ്ലോകവുമായി ഇടനാഴികള്‍ താണ്ടുകയായിരുന്നു ആ ഗംഭീര മനുഷ്യന്‍. 

വന്നു കാപ്പി കുടിക്കൂ..ആ ശുഷ്കിച്ച ശബ്ദം വീണ്ടും. നേരം പുലര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.ഇറങ്ങാന്‍ സമയം തിരുമേനിയോട് പറഞ്ഞു എനിക്ക് മറ്റേ തിരുമേനിയോട് കൂടി യാത്ര പറഞ്ഞാല്‍ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്. അതാരാണ് ഞാനല്ലാതെ മറ്റൊരു തിരുമേനി..അദ്ദേഹത്തിന് സംശയം.ശങ്കരനാരായണന്‍ തിരുമേനി..ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ വികസിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. കുട്ടി ചെല്ലൂ ശശാങ്കന്‍ പടിക്കല്‍ കത്ത് നില്‍പ്പുണ്ട്. 

ശങ്കരനാരായണന്‍ തിരുമേനി നാട് വിട്ടു പോയിട്ട് വര്ഷം 10 കഴിയുന്നു. ജീവിച്ചിരിക്കാന്‍ യാതൊരു സാധ്യതയുമില്ല. ശശാങ്കന്‍ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തുമ്പോള്‍ ഒരു കനത്ത നിശ്വാസത്തോടെ ഞാന്‍ ആ മനയെ തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. അവിടെ ഉമ്മറത്ത് ഞങ്ങളെയും നോക്കി ആ ശുഷ്കിച്ച രൂപം നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു. 

ഓര്‍മ്മകള്‍ മാര്‍ച്ച്‌ 2000 

കാലുകള്‍

മഴ ചാറി നനഞ്ഞു മറീനയില്‍ ഒരു ഭ്രാന്തന്‍ സായാഹ്നം കൂടി വന്നെത്തുകയായി. ധനുമാസത്തിന്റെ കുളിരും മഴയുടെ തേങ്ങലും ഓരോ ജീവിയിലും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു. ലോകരല്ലാം ശാന്തിദൂതനെ മറന്നത് പോലെ. ആടാനും പാടാനും വിളക്കുകള്‍ കൊളുത്താനും മറന്നു നില്‍ക്കുന്ന മനുഷ്യരെ നോക്കി ഞാന്‍ നടക്കുകയാണ്. സോഡിയം വെപര്‍ ലാമ്പുകളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ എത്രയും വേഗം കൂരയിലെത്തനമെന്ന ആഗ്രഹവുമായി ഞാന്‍ നടക്കുകയാണ്.

കാലുകള്‍ പൂര്‍വാധികം ശക്തി പ്രാപിച്ചത് പോലെ. രണ്ടു കാലുകള്‍ എനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണാം. ഓരോ നിമിഷവും അവ വലുതാവുകയാണ്‌. അവരുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കൊപ്പം എന്‍റെ ചിന്തകളും വളരുകയാണ്. ആ കാലുകള്‍ എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയും. ഇരുപത്തി മൂന്നില്‍ എത്തിയ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനാണ് അതിന്റെ ഉടമസ്ഥന്‍. കാലാകാലം എന്‍റെ ചിന്തകള്‍ക്കൊപ്പം എന്നോടൊത്തു  സഞ്ചരിച്ച കാലുകള്‍.

ചുമരുകള്‍ തീര്‍ത്ത പരീക്ഷണശാലയില്‍ ആടുന്ന പാവയെ നോക്കി കണ്ണ് തള്ളിയ ആ പഴയ കൌമാരക്കരനല്ല, പ്ലീഹനോഫ്ഫ് തീര്‍ത്ത മറയില്‍ നിന്നും ഊളിയിട്ടു വെബര്‍ തീര്‍ത്ത മാസ്മരികതയില്‍ പെട്ട് പോയ ഒരു ദേശാടനപക്ഷി. ഇനിയെങ്ങോട്ട്..? ഉത്തരം കാലം തന്നെ തരേണ്ടിയിരിക്കുന്നു

ഈ തിരക്കും, ചീറി പായുന്ന വാഹനങ്ങളും,ദുര്‍ഗന്ധം വമിക്കുന്ന കൂവവും എല്ലാം ശീലമായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇടുങ്ങിയ ചുമരുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒതുങ്ങികൂടാന്‍ നേരമായിരിക്കുന്നു. ആ കാലുകള്‍ക്ക് വേഗം കൂടുകയാണ്, ചിന്തകള്‍ക്കും.

                                                                                                                 (ഓര്‍മ്മകള്‍ ഡിസംബര്‍ 2003)

Yesterday, thoughts were standing still. Waited for few lighter moments, nothing happened. I knew I should do something, nothing creative but something that should make me feel that Iam part of the vibrant youth. I was crossing the over bridge, I could see some of my friends hanging around SL theatres. They called me and asked why don’t you join us. I was happy to accept their offer. It was Singam a typical Tamil Movie, the lead role played by Surya.

A film full of punch dialogues, action and dance sequences. But that is all what I wanted. I could feel the energy levels rising within myself. I feel happy watching such movies. Some people used to tell me that I have to maintain my standard and thinking values. But let me tell you Iam not a man who is chained by any of those foreordained norms. Life is very short, do things that make you happy but remember your actions should never hurt others feelings, should never hurt our culture.

I felt elated when the crowd clapped at the punch dialogues and action scenes. I danced with them when it was a fast number. Its all about making myself young and fit for another 50 more years. We need to divert all those hidden energy within ourself. Meditate, run, dance,laugh or do anything that make you feel happy and positive. I can enjoy classic as well as commercial movies at the same plane. I can appreciate any stage and can enjoy any art. It doesn’t mean Iam eccentric but I strongly disapprove normative psychology. 

For Radhakrishna Varrier with love

Being a good photographer is not easy, and being best is much more difficult. But my friend Sri Radhakrishna Varier is simply the best in Photography when it comes to capturing images of our classical Art forms. I call him Mashe and we used to talk about many things over the phone.I had been to his studio the room par excellence at the heart of Kottayam town near Thirunakkara temple. It was a library at its best when it comes to photographic collections. On my first visit to him he presented me with the photograph of Peruvanam temple taken by him. I always cherished his company.

“It was dawn. A handful of bleary-eyed people who had sat through the whole night had begun their trek back home. For photographer Radhakrishna Varrier it was another long, sleepless night. For the past 25 years this tall, bearded man, has been moving with the crowd at temple festivals with his camera, sitting along with half-awake crowds at a Kathakali or Koodiyattam performance, training his eyes for that one rare, flashing moment” The Hindu, Saturday, Novembr 14^th 2009. 

Capturing the best expressions on the stage is the biggest passion for Varrier Sir. From his words I could understand that his biggest passions were Kathakali and Sri Kalamandalam Gopi. As every other Kathakali lover he used to call Sri Kalamandalam Gopi as Gopi Ashan. Gopi ashan love Varrier’s company as much as he loves his art. Varrier Mash has a got a brilliant collection of Gopi Ashan especially his male roles.

“When I told Gopi Asan that what I don’t have is a picture of him in a   female role he readily agreed to don it for me. In a short, special performance in his house Gopi Asan took on the role of Lalitha. It made my collection complete. And it was also recognition for my work.” Radhakrisha Varrier.

Masters like Ammannur Madhava Chakyar, Njaraleth Rama Poduval, Kalamandalam Ramankutty Nair, Kalamandalam Padmanabhan Nair, Kottakal Sivaraman, Peruvanam Kuttan Marar and Mattanur Sankarankutty have also been photographed by him.

Radhkrishna Varrier has not slept for the past so many years. Is it shocking. Everyone used to wonder on this statement but its true. His extreme passion for Kathakali has cost him sleepless nights. But he enjoys his profession, rather his passion, his art. That’s him Radhakrishn Varrier a symbol of commitment that every human should imitate. Varrier mash today has a collection of more than 15000 photographs of various traditional art forms.

“What makes Varrier’s collection different is that he does not dwell on the usual ‘navarasa abhinaya’ of the masters of Kathakali or Koodiyattam but goes deeper into the various sequences, arranged sometimes according to the important ‘padams’ or ‘slokas.’ He also has some eye-catching offbeat pictures of the great masters” The Hindu.

Varier mash has held almost 35 exhibitions where he presented his impressive and excellent  collection of photographs on classical and traditional art forms. There are classic  moments from the world of Koodiyattam, Carnatic and Hindustani music, and classical dance. Mash is a favorite on the college campuses across the state. His show titled ‘ Chitraratham’ is organised over 70 venues in Universities and colleges.

There are few important things which I learned from my dear friend Sri Radhakrishna Varrier. Its all about Passion, Commitment, love for culture and the divinity of human relationships. I thank him for all those indirect benefits that he gave me so plentifully.