കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനംകാരണം തകര്‍ച്ചനേരിടുന്ന കേരളത്തിലെ കൃഷിയെ രക്ഷിക്കാന്‍ ഓസ്‌ട്രേലിയയില്‍നിന്നൊരു മാതൃക. കനത്ത മഴയില്‍ വിളകള്‍ മുങ്ങിപ്പോകുന്നതും വരള്‍ച്ചയില്‍ ഉണങ്ങി നശിക്കുന്നതും പതിവാകാന്‍ സാധ്യതയുള്ള സാഹചര്യത്തിലാണ് ഈ മാതൃക ശ്രദ്ധേയമാവുന്നത്. യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഓഫ് വെസ്റ്റേണ്‍ ഓസ്‌ട്രേലിയയിലെ കൃഷി ഇന്‍സ്റ്റിട്യൂട്ട് ഡയറക്ടര്‍ ഡോ.കെ. സിദ്ദിഖ് ആണ് ഈ ആശയം പങ്കുവെച്ചത്. കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം കാരണം വന്‍ വിളനഷ്ടമുണ്ടായപ്പോള്‍ 1980-ഓടെ പുതുരീതികള്‍ സ്വീകരിച്ച് വിളവ് ഇരട്ടിയാക്കാന്‍ ഓസ്‌ട്രേലിയയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞു. ഗോതമ്പ് വിളയാതിരുന്ന മണ്ണില്‍ ഇപ്പോള്‍ പ്രതിവര്‍ഷം 250 ദശലക്ഷം ടണ്‍ ഗോതമ്പ് കയറ്റിഅയയ്ക്കുന്നു.

അനുകൂല കാലാവസ്ഥയുള്ളപ്പോള്‍ പരമാവധി വിളവുണ്ടാക്കുകയാണ് ഓസ്‌ട്രേലിയന്‍ മാതൃകയുടെ ഒരു പ്രത്യേകത. ഗോതമ്പും ബാര്‍ലിയും മറ്റ് ധാന്യങ്ങളും കൃഷിചെയ്തിരുന്ന തെക്കുപടിഞ്ഞാറന്‍ ആസ്‌ട്രേലിയയിലാണ് ഈ രീതി നടപ്പാക്കിയത്. ഇതിനായി വിളകളുടെ ജൈവ പ്രത്യേകതകള്‍ മനസ്സിലാക്കി കൃഷിരീതിയില്‍ മാറ്റംവരുത്തി. അതിവര്‍ഷത്തിന് മുമ്പ് വിളവെടുക്കാന്‍ കഴിയുന്നവിധം കൃഷിചെയ്തു. കുറഞ്ഞ വെള്ളം മതിയാവുന്ന വിളകള്‍ വേനലില്‍ കൃഷിയിറക്കി. ജനിതക ഘടനയില്‍ മാറ്റംവരുത്തി ചെടികളുടെ വളര്‍ച്ചയും പൂവിടലും നിയന്ത്രിക്കുകയുണ്ടായി.

നിലം ഉഴുതിളക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കുകയാണ് മറ്റൊരു രീതി. മണ്ണില്‍നിന്ന് വെള്ളം ആവിയായി നഷ്ടപ്പെടുന്നത് തടയാന്‍ ഇത് സഹായിച്ചു. അതിവര്‍ഷത്തില്‍ ധാതുലവണങ്ങള്‍ ചോര്‍ന്ന് പോവില്ല. കൂടുതല്‍ വളം ചേര്‍ക്കുകയും വേണ്ട. മണ്ണൊലിപ്പ് ഉണ്ടാവുകയില്ല.

ധാന്യവിളകള്‍ മാറിമാറി കൃഷിചെയ്യുകയാണ് ഓസ്‌ട്രേലിയന്‍ മാതൃകയുടെ മറ്റൊരു സവിശേഷത. കേരളത്തില്‍ നെല്ലും എള്ളും പയറും കൃഷിചെയ്തിരുന്ന ആദ്യകാല മാതൃകതന്നെ മണ്ണിന്റെ വളക്കൂറ് നിലനിര്‍ത്താന്‍ ഇത് സഹായിക്കുന്നു. ഒരു വിളവില്‍ നഷ്ടമുണ്ടായാലും അടുത്തതില്‍ പരിഹരിക്കാമെന്ന ഗുണവും ഇതിനുണ്ട്. ഗോതമ്പിലുണ്ടായ നഷ്ടം പയര്‍വര്‍ഗങ്ങളിലൂടെയാണ് ഓസ്‌ട്രേലിയ നികത്തിയത്.

കീടങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ ജൈവ കീടനാശിനികളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. കൃഷിയിടങ്ങളില്‍ ചാലുകളും അണകളും ശാസ്ത്രീയമായി പരിഷ്‌കരിക്കേണ്ടതും കേരളത്തില്‍ ആവശ്യമാണ്.

വലിയ ഇലകളുടെ വിളയിനങ്ങള്‍ കൃഷിചെയ്യുമ്പോള്‍ മണ്ണിന് തണല്‍ കിട്ടുകയും ബാഷ്പീകരണം കുറയുകയും ചെയ്യും.

മാറുന്ന കാലാവസ്ഥയ്ക്ക് യോജിച്ച വിളകള്‍ രൂപപ്പെടുത്തുകയാണ് കാര്‍ഷിക ഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ചുമതലയെന്നും കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാന ശില്പശാലയില്‍ പങ്കെടുക്കാനെത്തിയ വിദഗ്ദ്ധര്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. വേഗത്തില്‍ വളര്‍ന്നു വിളയുന്ന ഇനങ്ങള്‍, കുറഞ്ഞ വെള്ളം ഉപയോഗിക്കുന്ന ഇനങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയവ കണ്ടെത്തണം. കേരളത്തിലെ അനേകം നാടന്‍ നെല്ലിനങ്ങളെയും പച്ചക്കറി ചെടികളെയും ഈ വിധം തരംതിരിച്ചും പരിഷ്‌കരിച്ചും പ്രയോജനമുണ്ടാക്കാമെന്നാണ് അഭിപ്രായം.

കടല്‍നിരപ്പുയരുന്നതുകാരണം ഉപ്പുവെള്ളം നിറയുന്ന ഭാഗങ്ങളില്‍ കൃഷിചെയ്യാവുന്ന ഇനങ്ങള്‍ വികസിപ്പിക്കുന്ന പരീക്ഷണങ്ങള്‍ കേരളത്തില്‍ നടക്കുന്നുണ്ട്. കണ്ടല്‍ചെടിയുടെ ജീന്‍ തരംതിരിച്ചെടുത്താണ് ഇത് ചെയ്യുക. മണ്ണിന്റെ സ്വഭാവം മനസ്സിലാക്കി കൃഷിയിറക്കാന്‍ കര്‍ഷകനെ പരിശീലിപ്പിക്കുകയാണ് ഓസ്‌ട്രേലിയയില്‍ വിജയിച്ച മറ്റൊരു രീതി. അനാവശ്യമായി വളവും കീടനാശിനികളും ഉപയോഗിക്കുന്നത് തടയാന്‍ ഇത് സഹായിക്കും.

മഴയും വെയിലും മാത്രമല്ല, കാര്‍ബണ്‍ഡൈ ഓകൈ്‌സഡ് കൂടുന്നതും മണ്ണിലെ അമ്ലത കൂടുന്നതും പരിഗണിച്ച് കൃഷിരീതികള്‍ ക്രമീകരിക്കേണ്ടിവരും.

നിലംനികത്തല്‍, കുളംനികത്തല്‍, വനനശീകരണം, പരിസരമലിനീകരണം, അമിത ജലചൂഷണം തുടങ്ങിയവയും കേരളത്തിലെ കൃഷിയെ പ്രതിസന്ധിയിലാക്കുകയാണ്. ഇത് തടയാനും നടപടി വേണമെന്ന് വിദഗ്ദ്ധര്‍ നിര്‍ദേശിക്കുന്നു.

രംഗം ഉത്സവ കമ്മിറ്റിയുടെ ആദ്യ മീറ്റിംഗ് ആണ്. കിഴക്കെടത്താണ് കൂടിയിരിക്കുന്നത്. പതിവ് താരങ്ങള്‍ക്ക് പുറമേ എന്തിനും പോന്ന ഞങ്ങള്‍ ആറ് പേരും ഉണ്ട്. ഊമക്ക് നിര്‍വികാരത രോഗം ബാധിച്ചത് പോലെ സെക്രട്ടറിയും, ഞാന്‍ ഒന്നു തെക്കോട്ടോ പടിഞ്ഞാട്ടോ മാറിയാല്‍ ഭൂമി താഴെ പോകും എന്ന ഭാവത്തില്‍ ഖാജാന്ജിയും, അന്താരാഷ്ട്ര പോങ്ങച്ച്ചത്ത്തില്‍ ബിരുദാനന്തര ബിരുദവും, ഡോക്ടരെട്ടും എടുത്ത പ്രസിഡന്റും സന്നിഹിതരാണ്‌. ഈശ്വര പ്രാര്‍ത്ഥനയും, ആചാര്യ അനുസ്മരണവും (ഒന്നാം കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ സര്‍ക്കാരിനെ താഴെയിറക്കാന്‍ മുന്നില്‍ നിന്ന ഈ മഹാനോടുള്ള  ദേഷ്യം ചില ചെറുപ്പക്കാരുടെ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു). കന്വീനെര്‍ അമ്പരി ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി സംസാരിച്ചു. എന്തായാലും അത്യാവശ്യം സംസാരിക്കാന്‍ ശീലിച്ചിരിക്കുന്നു. പൊതുയോഗത്തില്‍ ഈ കക്ഷി "എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്‌ അത് സന്ദീപെട്ടന്‍ പറയും"..പാര്‍ടിയുടെ സ്റ്റഡി ക്ലാസ്സ്‌ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്യാത്തതില്‍ അന്ന് കടുത്ത വിമര്‍ശനം ഉയര്‍ന്നിരുന്നു. അതെന്തായാലും ആശാന്‍ കുറെ മാറിയിട്ടുണ്ട്. 

നാടകം വേണം എന്നതായിരുന്നു മുഖ്യ അജണ്ട. കാലടി യുനിവേര്സിട്ടിയുടെ യക്ഷികഥകള്‍ എന്ന അവാര്‍ഡ്‌ നാടകം സന്ദീപെട്ടന്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു. ഹേ അത് പറ്റില്ല അത് സഖാക്കന്മാരുടെ ആണെന്നായി നമ്മുടെ ബൂര്‍ഷ്വാസി ഖജാന്‍ജി. ഒടുവില്‍ തര്‍ക്കം മൂത്തു.ഒടുവില്‍ കൂട്ടത്തില്‍ ബുദ്ധി കൂടിയ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു നമ്മള്‍ക്ക് മട്ടന്നൂരിന്റെ ഗാനമേള ആയാലോ. ഗാനമേളയല്ല തായമ്പക എന്ന തിരുത്ത്തിനോടൊപ്പം 55000  എങ്കിലും കൊടുക്കാതെ മട്ടന്നൂര്‍ വരില്ല എന്ന അഭിപ്രായവും നമ്മുടെ പിന്തിരുപ്പന്‍ ഖജാന്‍ജി പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ പിന്നെ വിട്ടു കൊടുക്കാന്‍ പാടില്ലല്ലോ, 35000 രൂപയ്ക്കു കോണ്ടു വരാം എന്ന് ഞാനും വെല്ലുവിളിച്ചു. മുന്‍പേ പറഞ്ഞ കക്ഷിയുടെ മുഖത്ത് പരിഹാസം. നടക്കില്ല ദേവ എന്നായി അങ്ങേരു. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു നടക്കും, എനിക്ക് മട്ടന്നൂരിന് വലം തല കൊട്ടുന്ന ചെര്‍പ്പുളശ്ശേരി ആനന്ദിനെ പരിചയമുണ്ട്, അത് മാത്രമല്ല INTUC പാലക്കാട് ജില്ല പ്രസിഡന്റ്‌ രാമു മേനോനുമായി ഒരു ചെറിയ ബന്ധമുണ്ട്, അങ്ങേരുടെ വളരെ അടുത്ത സുഹൃത്താണ് മട്ടന്നൂര്‍, അങ്ങനെയും മട്ടന്നൂരിനെ സ്വാധീനിക്കാം. അതോടെ ഖജാഞ്ഞിക്ക് പിന്മാറേണ്ടി വന്നു. പക്ഷെ, മട്ടന്നൂരിന്റെ ഡേറ്റ് ഒക്കെ മുന്‍പേ ബുക്ക്‌ ചെയ്തു പോയിരുന്നു. പിന്നീട് കല്പത്തിയീയും പോരൂരിനെയും വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു പക്ഷെ ഒടുവില്‍ ഔദ്യോഗിക കമ്മിറ്റിയെ ഒരു വെല്ലുവിളി എന്നത് പോലെ കൊച്ചിന്‍ കലാഭവന്റെ ഗാനമേളയും, കോഴിക്കോട് സന്ഗീര്ത്തനയുടെ (6 സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാര്‍ അവാര്‍ഡും, 102 ജനകീയ അവാര്‍ഡും നേടിയ) തീപോട്ടന്‍ എന്ന നാടകവും, ചാക്യാര്‍ കൂത്തും,ഓട്ടന്‍ തുള്ളലും ബുക്ക്‌ ചെയ്തു.

സൈനോജ് ചേട്ടന്‍ നമ്മളെ ഒക്കെ വിട്ടു പോയിട്ട് ഇന്നലെ ഒരു വര്‍ഷം തികഞ്ഞു. അന്നത്തെ പ്രഭാതം ഇപ്പോളും മനസ്സിലുണ്ട്. ഒരു ഞെട്ടല്‍ ആയിരുന്നു കുറച്ചു കാലത്തേക്ക്. തലയില്‍ രക്ക്തം ക്ലോട്ട് ചെയ്താണത്രേ മരിച്ചത്. മരിക്കുന്നതിനു ഒരാഴ്ച മുന്‍പ്  എറണാകുളത്തു വച്ച് സൈനോജിനെ കണ്ടിരുന്നു. കുറച്ചു നേരം സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഇടയ്ക്കു സ്ക്രാപ്പുകളിലൂടെയും ഞങ്ങള്‍ ആ ബന്ധം നില നിര്‍ത്തിയിരുന്നു. എനിക്ക് പാടാന്‍ ഒരു പാട്ടിലുണ്ടൊരു പെണ്ണ് എന്ന ഗാനത്തിലൂടെ സൈനോജിനെ കേരളക്കര അറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്ന ഒരു സമയത്താണ് വിധി വളരെ ക്രൂരമായി കൊണ്ടുപോയത്. നല്ലൊരു ഗായകന്‍ എന്നതിലുപരി നല്ലൊരു മനുഷ്യന്‍ കൂടി ആയിരുന്നു സൈനോജ്. ഇളയനില എന്ന പരിപാടിയിലൂടെ സുപരിചിതനായിരുന്നു സൈനോജ്. കോളേജില്‍ എന്‍റെ സീനിയര്‍ ആയിരുന്നു. ഇന്നും സൈനോജിനെ കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നു. പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല വഴിതിരിവാകേണ്ട ഒരു രംഗത്തില്‍ ഒരു ബോധമില്ലാതെ കടന്നു വരും ..വിധിയെന്ന കോമാളി. 

വിലാപങ്ങള്‍ എന്തിനു വേണ്ടിയാണ്. ഒന്നും ഞാന്‍ കോണ്ടു വന്നതല്ല, ഇവിടെ ഉള്ളതൊന്നും എനിക്കുള്ളതല്ല. ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കാലം മാത്രമേ ശാസ്ത്രത്തിനു ഉത്തരം നല്‍കാന്‍ കഴിയു, അതും പരിമിതമായ ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക്. അതിനപ്പുറം എന്തായാലും ഇന്നലെങ്കില്‍ നാളെ എന്നൊരു തര്‍ക്കം മാത്രം. അപ്പോള്‍ എന്‍റെ ചോദ്യം ഇതാണ്..ഞാന്‍ ആരാണ്? ബുധനും ശങ്കരനും സലിം കുമാറും ചോദിച്ച അതെ ചോദ്യം. ഉത്തരം ലളിതം. പിന്തുടരുകയും പിന്തുടരെപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യന്‍. 

if your picture are'nt good enough, you are not close enough..റോബര്‍ട്ട്‌ കാപ്പക്ക് എന്തും പറയാം. എന്‍റെ പടം വായുവില്‍ വരച്ചെടുക്കാന്‍ എളുപ്പമാണ്, പക്ഷെ അത് കാന്‍വാസില്‍ പതിയില്ല. വീ വീ എസ് ലക്ഷ്മണിന്റെ ഓണ്‍ ഡ്രൈവ് പോലെ വളരെ മനോഹരമാണ് ചിലപ്പോള്‍ ജീവിതം. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ചില പരമകീടങ്ങള്‍ ഒരവശ്യമില്ലാതെ തുരന്നു നോക്കും. പൂര്‍ണതയ്ക്കും വളര്‍ച്ചക്കും ഇടയില്‍ പെട്ട ഈ മനുഷ്യ ജീവിയെ മേരുക്കണ്ടേ. നവീന ഭാവുകത്വത്തിന്‌ അതും സഹായമായാലോ. 

പോന്കുന്നവുമായി ബന്ധപെട്ട് കുറെ നല്ല ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നുമുണ്ട്. കുറെ നല്ല സുഹൃത്തുക്കള്‍ എനിക്കുണ്ടായിരുന്ന ഒരിടമാണ് പൊന്‍കുന്നം. ഒരിടവേളക്ക് ശേഷം ഇന്നലെ വീണ്ടും പൊന്കുന്നത്ത്. എന്തായാലും അവിടെ താമസിക്കാന്‍ പദ്ധതി ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഹമീദ് എറണാകുളത്തു വരും എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതിനാല്‍ എത്രയും വേഗം വീട്ടില്‍ എത്തെണ്ടാതുണ്ടായിരുന്നു.റാന്നിയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ടോജോ ചേട്ടനെ കണ്ടാല്‍ കൊള്ളാമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.സമയം കുറെ പോകുംമെന്നുള്ളതിനാല്‍ വിളിച്ചു പോലുമില്ല. അമല്‍ ജ്യോതി കോളേജിന്റെ മുന്നിലൂടെ കടന്നു പോയപ്പോള്‍ ആ പഴയ സംഭവം വ്യസനത്തോടെ ഓര്‍ത്തു.  പുനലുരും കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയിലും ഇറങ്ങിയത്‌ കോണ്ടു പൊന്‍കുന്നത് എത്തിയപ്പോള്‍ സമയം 6 കഴിഞ്ഞു. കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയില്‍ നിന്നും ഉണ്ണിയുടെ സ്കോടയില്‍ ആയിരുന്നു യാത്ര. വഴിയില്‍ എലെഗന്‍സ് ഗ്രൂപിന്റെ പുതിയ ഹോട്ടല്‍ കണ്ടു. മേരി മാതയിലും സെന്റ്‌ ജോഎസ്ഫിലും പഴയ പരിചയക്കാര്‍ ആരുമില്ല. 2003 il St. ജോസഫ്‌ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ആണ് പ്രോജെച്ടിന്റെ ഒരു ഭാഗം ചെയ്തത്. അന്ന് കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയില്‍ മോഹന്‍ ഡോക്ടറിന്റെ വീട്ടില്‍ ആണ് തങ്ങിയത്. ഇപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പത്തനംതിട്ടയില്‍ ആണ്. 

queens alinil നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. പോന്കുന്നത്ത്തിന്റെ മുഖചായയില്‍ കാര്യമായ മാറ്റമൊന്നുമില്ല. തകടിയെലില്‍ കയറി ചെറിയാനെ വിളിച്ചിറക്കി. കുറെ കാലത്തിനു ശേഷമായത്  കോണ്ടു ചെറിയാന്‍ ജാടയോന്നും ഇറക്കിയില്ല. കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു. അവിടെ താങ്ങാന്‍ അവര്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു എന്നാലും എനിക്ക് പോകാതെ തരമില്ലായിരുന്നു. വീട്ടിലേക്കു പാല വഴി പോകുന്നതാണ് എളുപ്പം. പക്ഷെ ഉണ്ണിയുടെ നിര്‍ബന്ധ പ്രകാരം കോട്ടയം വഴിയാക്കി. ഉണ്ണി എന്നെ കോട്ടയത്തിരക്കി.കുറച്ചു നിന്നപ്പോള്‍ തിരുവല്ല എറണാകുളം ksrtc വന്നു. പഴയ കൂട്ടുകാരെ വീണ്ടും കണ്ട സന്തോഷത്തില്‍ ഞാന്‍ യാത്ര തിരിച്ചു. പതിനൊന്നും മണി ആയപ്പോള്‍ കാഞ്ഞിരമറ്റം.

A Talk with Sugathakumari Teacher _Sasikala

                 A Talk with Sugathakumari Teacher  

                                                                       Sasikala.A.S

                                                                         26-05-2010

                         With  prior permission from Sugathakumari teacher I visited her office “Abhaya” on 26^th may 2009 with my friend S. Devavrathan who has a keen interest in  the environmental Issues .  Our  aim was to understand the ecofeminist aspects of Silent valley movement in which she was an active participant.   In the midst of her busy schedule she gave us  one hour to discuss about the movement and to clarify our  doubts.

                      While discussing about the nature -women connection, she told  that this is the same stuff they are talking for the last thirty years.  In a male centred society women and nature are exploited in the same way. She added that she is pessimistic about the nature of the world, because there is not a ray of hope to overcome these problems. We consider the women and nature as “mother” and “power” and at the same time we exploit them too.  She cited the plight of those girls who are forcibly entered in to prostitution.  The development in the field of tourism also brought considerable damage to the nature and the women. 

                     Sugathakumari teacher considers the Silent Valley movement as a deep ecology movement. Like John Seed, famous rain forest activist, she argues that it is our right to preserve the forest because by preserving the forest we preserve ourselves. She state that her actions were influenced by Gandhi, but sure that Gandhi has no influence on the present generation. Money and power make the world today. Gandhi is only in the currency or in the photographs. It is a painful thing that modern youth is going away from him and his ideologies. Sunderlal Bahuguna’s life is an example of the failure of Gandhian ideology. She reminds that Bahuguna witnessed his village drown in to the Tehri dam.

                    Modern Science and Technogy is the catalyst of the environmental destruction. It creates a youth having no emotions and compassion. I remembered the quotes by Sunderlal Bahuguna that “modern technology creates man with big head feeble hands and of no heart”.  As a poet she is aware that the role of literature is also low; because there are only a few people have interest in it. 

                    Teacher said those earlier days, religion was linked with spirituality which had a close relation with the nature, but today the definition of religion also changed. Spirituality is taken away from the religion and the competition takes the place. Gandhi considered this as a sin. This competitive mentality of the religions makes the people more aggressive and intolerant to other religions and fellow beings.

                 Out of my curiosity I asked Teacher whether she think silent valley is safe. The answer was “No”.  She cited the example of Plachimada.  The court ordered to close the coco cola plant, but the administrators now want to bring back the industrial giants in the name of development. It might be possible in future to take a decision to destroy the entire forest for the so called development.  She is also worried about the government’s decision to build proposed 24-km four-lane road, which will lead to serious environmental consequences in the area.

                She is also accepting the vegetarianism as an important factor in environmentalism. It is a way to live in harmony with nature and accepting the individuality (may be intrinsic value) of the animals. 

NB: This is only a brief summary of the talk. 

The Sun and the Stars that float in the open air;

The apple shaped earth, and we upon it –

Surely, the drift of them,is something grand!

I do not know what it is, except that it is grand,

And that it is happiness.

The other day I found the hidden happiness in me when I descended to sleep. Till then I was in depressed spirits. But now Iam bright and joyous, with that somewhat sinister cheerfulness which was characteristic of my lighter moments. But where did it come from. One second thought, one second thought that the happiness of life is made up    of minute fractions – the little soon forgotten charities of a kiss or smile, a kind look, a heart felt compliment, and the countless infinitesimals of pleasurable and genial feeling, that Iam retrieving my powers, that the very old Devan is still somewhere there in my heart left unburried, that I love and Iam loved. Iam thankful to the Spirit who was with me for births, who abandoned me for a small period and who is now with me to lift me up to the horizons.

Where my relationships to others are soundly growing , Iam growing. Where they are halted in their growth Iam halted. Where they are twisted in their growth, Iam twisted in mine.

Bonaro W. Overstreet, he reveals:  I believe the best situations for us to live and grow in are those geared to equality ; equality equality of respect; equality of rights. I do not believe we can attain our psychological stature, our real human stature, either by leaning on others or by trying to outdo others and gain power over them. Iam for the level look of equality and the cordial look of friendliness between man and man.

It would never have happened without Devi..

ഭഗവതിയും ഞാനും എന്‍റെ തേവരും

അത് വീണ്ടും സംഭവിച്ചു..the most expected miracle...ഇത് ഞാന്‍ ദേവിയില്‍ അര്‍പ്പിച്ച വിശ്വാസം. എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ഇത് സംഭവിക്കുമെന്ന്. അത്ഭുതം അതല്ല, വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പേ എനിക്ക് നഷ്ടപെട്ട ആ രൂപം,അത് വീണ്ടും എന്‍റെ മുന്നില്‍ കൂടുതല്‍ തെളിവായി. അതെന്റെ തേവര്‍ തന്നെയാണ്. സുര്യമംഗലം അന്യം നിന്ന് പോകുന്നതിനു മുന്‍പേ ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ തേവര്‍. ശ്രീ രാമന്‍ തന്നെയാണ്, പൊന്മാനാട്ടു തേവരുടെ രൂപത്തില്‍ ഇത്രേം കാലം അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. കുറെ കാലം മുന്‍പ് ഓരോ പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തിലും എന്‍റെ കൂടെ നിന്നിട്ട് പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം എവിടെയോ പൊയ്ക്കളഞ്ഞു. 

ഇനിയിപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഭയമില്ല. ആകുലതകള്‍ കുറെയൊക്കെ പരിഹരിക്കപെട്ടു. തേവര്‍ ചോദിച്ചത് പോലെ നമ്മളെ വേണ്ടാത്തവരെ,ശക്തമായ ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാന്‍ കഴിയാത്തവരെ, ഈശ്വരന്‍ എന്ന ശക്തിസ്രോതസ്സിനെ ഭയത്തോടെ വിസ്മരിക്കുന്നവരെ നമ്മള്ക്കെന്തിനാണ്. ജനനവും മരണവും ഒക്കെ നേരത്തെ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടതാണ്, നമ്മള്‍ടെ ജീവിതത്തിലെ സമാധാനം നമ്മള്‍ തന്നെ കണ്ടെത്തുന്നതാണ്. ഇത് ഭഗവാന്‍ ശ്രീ കൃഷ്ണന്‍ അര്‍ജ്നാണ് അറിവ് പകര്‍ന്നു നല്‍കിയത് പോലെ, ഈ അലകള്‍ എന്‍റെ കാതുകളിലൂടെ ഹൃദയത്തെ സ്പര്‍ശിക്കുകയാണ്.തേവര്‍ ഇന്നെന്‍റെ കൂടെയുണ്ട്.എന്തൊരു തേജസ്സാണ് ആ മുഖത്ത്. ചുറ്റും ഭസ്മത്തിന്റെ, കര്പൂരതിന്റെ,ചന്ദനത്തിന്റെ ഗന്ധം. 

ഇന്നലെ അപ്രതീക്ഷിതമായി രാമന്റെ testimonial കിട്ടി. ഞാന്‍ ആരാണെന്ന് എന്നെ ഇടയ്ക്കു ബോധ്യപെടുത്താറുണ്ട് അവന്‍. ഒരുപക്ഷെ ഞാന്‍ തളര്‍ന്നു പോയാല്‍ അവന്റെ ആത്മവിശ്വാസവും ഇല്ലാതാകും.കുഞ്ഞാത്തോളിന്റെ മെയിലും ഒരു തിരിച്ചു വരവിനു എന്നെ പ്രേരിപിച്ച്ചു. എന്നിട്ടും സങ്കീര്‍ണത ..അത് തേവരെ കണ്ട നിമിഷം ഇല്ലാതായി.ഞാന്‍ ജീവിതത്തില്‍ കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ സത്യം. എത്ര മനോഹരമാണ് ജീവിതം. എത്രയോ പേര് നമ്മളെ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നു, അവരെ കണ്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചു ഇനിയും മുന്നോട്ടു പോകാനാകില്ല. പലതും നഷ്ട്ടപെടുമായിരിക്കും പക്ഷെ അതില്‍ കൂടുതല്‍ പലതും  നേടാനുണ്ട്‌, ചെയ്തു തീര്‍ക്കാനുണ്ട്. 

ഇതിനൊക്കെ ഒരാളോട് ഞാന്‍ വളരെയധികം കടപെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്നലെ ഞാന്‍ കണ്ടു, ഇന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടു, വെട്ടിയുടെ തുന്ജത്ത്, അതിസുന്ദരിയായ എന്‍റെ ഭഗവതി. ഇത്രയും ഭാഗ്യം ഈ ഭൂമിയില്‍ ആര്‍ക്കും ലഭിച്ചു കാണില്ല. ഉത്തെരികാവില്‍ ഒരു തവണയെങ്കിലും തൊഴുതാല്‍ അത് ഈ ജന്മത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പുണ്യമാണ്. എന്‍റെ ജന്മം ദേവിയിലൂടെ മാത്രം.

ദേവേട്ടന് ..

ദേവേട്ടാ,

                എല്ലാം എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് അവസാനിപ്പിക്കുന്നത്. every ending is a new beginning എന്നല്ലേ. ദേവേട്ടനെ ഞാന്‍ അന്ന് വിളിച്ചില്ലേ 12th ഇന് അത് കഴിഞ്ഞു ഇത് വരെ എനിക്ക് സമാധാനം കിട്ടിയിട്ടില്ല. പ്രാര്ത്തിക്കാറുണ്ട് എന്നും എട്ടന് വേണ്ടി. പക്ഷെ ഇങ്ങനെ ഒരു സങ്കടം കൂടി ..ഞാന്‍ ആകെ തളര്‍ന്നു പോവാന് ദേവേട്ടാ. ഒരുപാട് സ്നേഹം എനിക്ക് തന്നില്യെ അതുകൊണ്ട് തന്നെ ദേവേട്ടന്റെ സങ്കടമൊക്കെ എന്നെ വല്ലാതെ ബാധിക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാം ശേര്യാവും ഉട്ടോ. ഒരുപാട് ആയില്യെ സഹിക്കനത്,ഇതിനൊരു മറുവശം ഉണ്ടാവാതിരിക്കില്ല. നമ്മള്‍ ഒരിക്കന്‍ സ്നേഹിച്ചാല്‍ അത് തിരിച്ചു കിട്ടും എന്നാണു. അത് സത്യമാണ്. പിന്നെ ഈ ഒരു കാരണം കോണ്ടു എല്ലാം അവസാനിപ്പികരുത് ദേവേട്ടാ. ഇനിയും ഒരുപാട് ചെയ്തു തീര്‍ക്കാനുണ്ട് ദേവേട്ടന്. എവിടെയും തളര്‍ന്നു പോകരുത്. ഇനിയും നിറയെ എഴുതണം. 

ദേവേട്ടന്റെ ഈ നിശബ്ദത സഹിക്കാന്‍ വയ്യ. ഒരുപാട് സങ്കടയിട്ട ഇപ്പൊ മെയില്‍ ചെയ്യാന്‍ വന്നത് പക്ഷെ ഒന്നും എഴുതാന്‍ പറ്റണില്ല. എന്നോട് ഒരിക്കല്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പറഞ്ഞത് ഒര്ക്കനുണ്ടോ..അന്ന് മുതല്‍ ഇത് വരെ അത് മുടക്കിയിട്ടില്ല കേട്ടോ. അതുകൊണ്ടാകും എല്ലാം ശേരിയാകും ദേവേട്ടാ എന്ന് പറയാന്‍ കഴിയനത്. ദേവേട്ടന്‍ തിരിച്ചു വരണം,എല്ലാം പഴയത് പോലെയാകണം. ഇനിയും ഒരുപാട് പുലരികളും സന്ധ്യകളും ഒക്കെ കാണേണ്ടേ നമ്മള്‍ക്ക്. എല്ലാത്തിനും ഏട്ടന്റെ കൂടെ ഈ കുഞ്ഞി ഇല്ലേ. എല്ലാത്തിനേം കുറിച്ചു ഒരുപാടി സംസാരിക്കണ ദേവേട്ടന്‍, സ്നേഹിക്കാന്‍ മാത്രം അറിയണ ദേവേട്ടന്‍...അല്ലെ കുഞ്ഞി പറയണത് കേള്‍ക്കു ഏട്ടാ. ആദ്യം ഏട്ടന്‍ സങ്കടം ഒക്കെ മാറ്റി വച്ചിട്ടു ചിന്തിക്കു, എന്നിട്ട് എല്ലാം ഉത്തെരികാവിലംമയിലും വില്വദ്രിനാധനിലും സമര്പ്പിക്കു. ഇപ്പോള്‍ സംഭവിച്ചതെല്ലാം മറക്കണം എന്നല്ല ഞാന്‍ പറയണത്, പക്ഷെ ആ ഒരു കാരണം കോണ്ടു ദേവേട്ടന്‍ ടെവേട്ടനല്ലാതെ ആയി പോകരുത്. ഞാന്‍ ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോളും എനിക്കറിയാം ഇതൊക്കെ എട്ടന് അറിയുന്നത് തന്നെയാണെന്ന്..

എല്ലാം എട്ടന് അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ തന്നെയല്ലേ. ദേവേട്ടനെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കും എന്ന് മാത്രം കുഞ്ഞിക്കു അറിയില്ല. ഒരുപാട് അനുഭവങ്ങള്‍ ദേവെട്ടനില്ലേ.ഇതിനെല്ലാം ഒരു അവസാനം ഉണ്ടാകുട്ടോ. ഒരുപാട് നല്ല അനുഭവങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകൂട്ടോ. എന്ന് ദേവേട്ടന്റെ നല്ലതിനായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാറുണ്ട് കേട്ടോ. 

                                                 ദേവേട്ടന്റെ കുഞ്ഞി 

Left alone,again in this world. The happiness seem to sink. Something terrific has happened to me. Love has moved itself to give way to horoscopes and superstitions.Iam afraid that these horoscopes and the new practices are much stronger to kill my religion. Where is an end to this pain.Iam abandoned in mystery. I dont have an answer to many things. How can I help them, how can I help myself. The pain itself is torturing me..oh God give me a new way, give me a new life. A miracle should happen or else Iam lost for ever.

അച്ഛന്‍

You are eternal and infinite. You are an infinite power beyond the reach of my mind and intellect. But you are here right in front of me, giving all your strength to move me forward.My best friend from time immemorial. A calm sea, a wide sky, an extending horizon you build the platform for me to dance.You are the man whom I would like to imitate.

കരുകരെ കാര്‍മുകില്‍ കൊമ്പനാന പുറത്തേറി എഴുന്നെള്ളും മൂര്‍ത്തീ
എന്‍റെ കുഞ്ഞുനാള്ളില്‍ ഈ പാട്ടിനു ഞാന്‍ കാതോര്‍ക്കുമായിരുന്നു. അച്ഛന്‍ പടിക്കലെത്തുമ്പോള്‍ അറിയാം. ആന്തരികാമായ ഒരു സന്തോഷം അന്നേ എന്നില്‍ ഓളങ്ങള്‍ നിറയ്ക്കുമായിരുന്നു. അതാണ്‌ അച്ഛന്‍ എനിക്ക് അന്നും ഇന്നും. 

Its about my father, A Great father who always considered his children as equal to him. Spend his childhood in utter poverty. First rank holder till pre degree. The family survived with the help of the Scholarship amount he got from the Government. His extra fine knowledge in Mathematics and Science quite easily fetched him a seat for Engineering. But there was not enough money to study. What will happen to his 4 sisters and two brothers. Did his graduation in Physics from Maharajas' College Ernakulam and in the mean while he was selected by the State Govt. for a degree in Paper technology from Saharanpur in Uthar Pradesh. But the faith haunted him. He suffered severely from tuberculosis and was declared almost dead by the Government Doctor who inspected him. He completed his exams in a most horrifying physical status. Thereafter he was taken back to Kerala by his elder brother and father. He was bedridden for almost a month without consciousness. He became lean as a pencil. We call one of those moments a miracle, where GOD him selves let his hand to the poor man. It was Achan's Amma's prayer or may be my Amma's( she was in love with my Achan and was waiting for the marriage) prayer to Utherikavilamma that made him open his eyes for the first time after a long period. After a much prolonged silence Utherikavilamma was there with my father to bring him back to Life.

കുറെ യുഗങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം അച്ഛന്റെ കാര്യത്തിലാണ് ഉതെരിക്കാവിലമ്മ ആദ്യമായി ഇടപെടുന്നത്. ആദ്യമായി ഉത്തെരികാവിലംമയുടെ തിരുമുന്നില്‍ ഒരു തിരുമുല്‍കാഴ്ച (ഒരു തിടമ്പ്) വയ്ക്കുന്നതും അച്ഛനാണ്. അതിനു ശേഷം വീട്ടില്‍ നിന്നും പലപ്പോഴായി പലതും ഉത്തെരികവിലംമക്ക്   കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്‌. തിടമ്പ്, വെഞ്ചാമരം, കുടമണി, സ്വര്‍ണ്ണ വളകള്‍, മാല, വിളക്കുകള്‍ അങ്ങനെ പലതും .ഉത്തെരികവിലമ്മ എല്ലാ സൌഭാഗ്യങ്ങളും ഞങ്ങള്‍ക്കാണ് നല്‍കുന്നതെന്ന് പൊതുവേ ഒരു സംസാരമുണ്ട്. പക്ഷെ അങ്ങനെയല്ല കേട്ടോ, അമ്മ ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവന്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ശക്തി സ്രോതസാണ്. 

But then came the Golden era. He married my mother. പല എതിര്‍പ്പുകളും അവഗണിച്ചാണ്, അതൊരു സത്യം. He was jobless when he married her. Then he got a job in P& T. Thereafter he got a better job in Hindusthan Newsprint Limited, a Central Govt Company.Later he completed MBA. He is the Senior Shift Supdt now, in charge of a Plant called Paper Machine. In his earlier years in the company he won many tournaments including Chess, Badminton and Bridge(Cards) for the company. He was member of the Railway Recreation Club of Kanjiramattom.He is a brilliant sportsman. I have had many opportunities to play Cricket, Chess, Carroms, cards and Badminton against him. I could equal him in Badminton,Cricket, Carroms and Chess but could never beat him in Chess. There is small sorrow that I never got a chance to play table tennis against him. I still remember the day when he presented his table tennis bat with his signature. It was very precious for me,but unfortunately someone stole the same along with my Badminton racquet and many other things. 

He used to take tution for me in Maths and Science. He presented me a Big Music System when I got rank in 12th. It was his decision that I took Geography. He wanted me to explore the mysteries of earth. എല്ലാ തരത്തിലുള്ള സംഗീതവും കലകളിലും ഉള്ള താല്പര്യം എനിക്ക് അച്ഛന്‍ പകര്‍ന്നു തന്നതാണ്. അച്ഛന് ചില പ്രത്യേക ഇഷ്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ട്, അതില്‍ പലതും എനിക്ക് അങ്ങനെ തന്നെ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. മൊഹമ്മദ്‌ റാഫി, ബാബുരാജ്‌, യേശുദാസ്, മോഹന്‍ലാല്‍, ബ്രയാന്‍ ലാറ, ബ്രസീല്‍, അങ്ങനെ പലതും. പല കാര്യങ്ങളിലും അച്ഛന്‍ അറിയാതെ ഞാന്‍ അനുകരിക്കുമായിരുന്നു. ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ഞാന്‍ അച്ഛനെ വിഷമിപ്പിച്ച്ചിട്ടുണ്ട്. മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് വേണ്ടി പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച ഒരു സമയത്ത് അച്ഛനെ എനിക്ക് വിസ്മരിക്കേണ്ടി വന്നു. അതില്‍ ഇന്നും എനിക്ക് സങ്കടം ഉണ്ട്. അച്ചന്‍ പകര്‍ന്നു തന്നെ ആദര്‍ശങ്ങള്‍ തന്നെയാര്യിരിക്കാം ഒരുപക്ഷെ അതിനു കാരണം. അച്ഛന്‍ അമ്മയോടും അമ്മക്ക് അച്ഛനോടും ഉള്ള സ്നേഹം എനിക്ക് ഒരു മാതൃക തന്നെയാണ്. ഞങ്ങള്‍ മൂന്നും കൂടിയാല്‍ ഉഗ്രന്‍ ബഹളമാണ്. രാമന്‍ അതിലൊന്നും കൂടില്ല പക്ഷെ അവനെയും ഞങ്ങള്‍ അതിലേക്കു വലിച്ചിഴക്കും. അമ്മുവിനോട് മനസ്സ് കൊണ്ടെങ്കിലും ദേഷ്യം തോന്നിയ ഒരു സമയത്ത് അച്ഛന്റെ ഇടപെടലുകളാണ് എന്നെ കുറെയേറെ ശാന്തനാക്കിയത്‌. എനിക്കൊരു ദുസ്വഭാവമുണ്ട്. സങ്കടം കൂടിയാല്‍ ഞാന്‍ കരഞ്ഞു പോകും. പക്ഷെ പലപ്പോഴും അച്ഛന്‍ എന്നെ ഓര്‍മ്മപെടുതാറുണ്ട്  that he never cried in his life. He is a man of extreme humor sense. In many of the team gatherings my friends used to say its just to hear MN uncle on mike that we are here. Every one in his friends circle call him MN..that is his initial. അച്ഛന്റെ പല സുഹൃത്തുക്കളും ഇന്ന് വളരെ വളരെ ഉയരത്തിലാണ്. ചിലരൊക്കെ സ്വന്തമായി കമ്പനി തുടങ്ങി, മറ്റു പലരും, വിദേശത്താണ്. അവര്‍ അച്ഛനെ പലപ്പോഴും അങ്ങോട്ട്‌ വിളിക്കാറുണ്ട്. പക്ഷെ അച്ഛന്‍ അന്നും ഇന്നും ഞങ്ങളെ പിരിഞ്ഞൊരു ജീവിതം സാധ്യമായിരുന്നില്ല. ആരുടെ മുന്നിലും ഒരു സഹായം അഭ്യര്‍ഥിച്ചു പോകുമായിരുന്നില. പക്ഷെ അമ്മക്ക് തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ ആയപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ LDF Convenor വൈക്കം വിശ്വനെ കാണാന്‍ പോയി. അങ്ങനെ അമ്മക്ക് എറണാകുളത്തേക്ക് ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ കിട്ടി.

ദേവതാരു പൂത്തു എന്‍ മനസ്സിന്‍ താഴ്വരയില്‍..അച്ഛന് എന്നോട് വിയോജിപ്പ്‌ തോന്നുന്ന സമയങ്ങളില്‍ പാടുന്ന പാട്ടാണ്. അച്ഛന്‍ രാമനെ വിളിച്ചു വഴക്ക് പറയുമ്പോള്‍ രാമന്‍ എന്നെ വിളിച്ചു ചോദിക്കും ചേട്ടാ അച്ഛന്‍ ദേവതാരു പടിയോ എന്ന്. അച്ഛനെ കുറിച്ചു പറയാനാണെങ്കില്‍ ഇനിയും ഒരുപാടുണ്ട് അതെല്ലാം ഇനിയൊരു സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ ആകട്ടെ.



കേട്ടിട്ടില്ലേ തുടി കൊട്ടും ...അച്ഛന്‍ ഇവിടെ ഇരുന്നു പൂതപാട്ട് പാടുന്നുണ്ട്. 

Here, I present before you an amazing poem written by Anjali, a friend of mine. She wrote the poem long back, when she was a small child, studying in 6th standard. She was inspired by the work of Rabindranath Tagore and William Wordsworth. A few words about her. An excellent human being, with a great Soul. With Art in her blood she can make you think of the limitless horizons. 

With your permission Anjali..

When the music of thy poem illumines the world

  and its rhythm enlightens the sky

I feel that my heart melts into one sweet harmony

  and my adoration to you grows in mystical depth

which spreads wings like a bird on its flight

 I forget myself and yearn to merge in the classic poetry

then I see myself in the theme of the song

  captive in its magical spell.........

I struggle endlessly for a creation

  but finds that my hardships are in vain

and i see that my master poet is on and on

  from humerous notes to melancholy strain

his voice runs throughout the sky

  a holy stream on to sinful lands

birds come to hear across the seas

  Plains,polars and arabian sands.

But i vainly struggle just for a voice

  And i cry out in utter shame

Is it thoughts,words or notes I lack?

  Alas,will i gain a literary fame?

RAMAN

"We are leaving behind the mountains and all such elevations: we the social beings; and delving deeper into trenches. Spirituality behind, barbarianism on the forefront. What is there in everyone is the tendency to ridicule others, rather than to compliment each others functions." Ramanandan

                                                                                    

  An insight to what he really is, his thoughts are. Four years younger to me, five inches taller to me and six thoughts higher to me, he is not a specimen, but a pattern or a replica of this pure earth what it was years ago. He belong to the same higher order taxonomic rank. Iam talking about my brother Ramanandan. My parents and my relatives called us Kuttoos and Kunjan. But at a certain age it all stopped.There is no more Kuttoos.  But I continued calling him Kunjan. He was so innocent(still is) and sincere that he could never hurt a single piece of living matter. I was very talkative right from the year one, but remain the opposite. He uttered the first word at the age of 4. Everyone was very much tensed thinking he was dumb. He still limits himself to very few sentences or else he should be in a comfortable circle. He considers me as his best friend. Never I have heard him mentioning the name of a Girl and as such he is least bothered about girlfriends and love. 

Once in a while he rings me up and discusses Il Postino, Good Bye Bafana and the likes or the dreams of a classless society.His knowledge on Sanathana Dharmam ,Upanishaths and communism is vast.A brilliant guy in Mathematics and Physics. I was KV rank holder in English in the year 1998 and the record was broken in 2002 by this Gentleman who always possessed an extraordinary talent in higher level derivative English. We wanted him to join the Indian Institute of English but he was stubborn on learning structures and material science.  Lazy to the core, he never made a sincere effort to write the entrance.But he came out with a rank that could fetch him the merit seat he needed It was after his graduation that he had a severe dis opinion with Achan which made him to work hard.The result was he got admission in IIT Madras for Geotechnical Engineering. He is placed now in ENI Saipem, an Italian company.  

Its very difficult to make him active. An Environmentalist at Heart, A good fellow, A nice human being. Above all he is brilliant photographer. If ever I possess any charm in those portraits, its because of his angle, the way he keeps his D90 on the object. A complete devotee of Utherikavilamma and Ettumanoorappan. We  share many common ideas. But there are few elements or thoughts in him which Iam not able to comprehend. He and Kannan were our Cricket team's spear heads in the bowling department. His bowling action reminded us of Curtly Ambross. The length and precision of his ball always troubled me when I played against him.He was always calm in the field. I still remember, during a spell I hit him for two consecutive sixes, the third ball was a miracle which took the middle stump over the wicket keeper's head. He walked towards me and said ' I respect you but we need to win'. He was our opener along with Shyam for the test matches, a mild batsman who saved many of those innings for us.But on many occasions I had to shout at him when I opened the innings along with him. He was too lazy in running.Oh those days, so much of happiness and emotions in the ground. We had chances to play against achan. He always had difficulties playing the spin of achan,and used to give the strike to me.There was one occasion when he bowled achan out and stood looking at the pitch. I gave him my hand, I saw the emotions spreading across his face.He was a die hard fan of Sachin Tendulkar and Richie Richardson. 

He used to play badminton with me.Many of those games, he lost to me without even able to make a single point. But it was too heavy a feeling for me. Thereafter I made sure, he should win a comparable number.His happiness was everything for me. But suddenly one day he quit all those sports, the reason still is a mystery for me. And I remember he was so stubborn that he never again played cricket or badminton.

But, I always make sure that I never hurt him.He is so valuable a Human for me. Raman is going through the worst period of his life,but Iam sure he will reach the heights that he deserves.   

അമ്മ

1980 December 16, ശാന്തിദൂതന്‍ പിറന്ന മാസം. ധനുമാസത്തിന്റെ കുളിരുള്ള രാവുകളില്‍ ജീവന്റെ പുതിയ തുടിപ്പുകള്‍. ഇത് പുതിയ അവതാരം. ഇവിടെ സൂര്യന്‍ ജന്മം എടുക്കുകയാണ്. ആദ്യമായി കണ്ടത് മനോഹരമായ രണ്ടു കണ്ണുകള്‍. എവിടെയൊക്കെയോ തൂവെള്ള നിറത്തിന്റെ മിന്നലാട്ടം. അമ്മയുടെ കൈകളിലാണ് ഞാനിപ്പോള്‍. അന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞ സ്നേഹസ്പര്‍ശത്തിന് ഇന്നും  ഒരു മാറ്റവും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. ഇത് എന്‍റെ അമ്മ..കിഴക്കേടത്ത് അച്ചുത മേനോന്റെയും മുടശ്ശേരി ഗൌരി അമ്മയുടെയും അന്ജാമത് സന്താനം. അമ്മൂമ്മയുടെയും വല്യെച്ച്ചിമാരുടെയും അഴകത്രയും അമ്മയ്ക്കായിരിക്കണം കിട്ടിയിരിക്കുക. 

മുട്ടിലിഴഞ്ഞു തുടങ്ങിയ സമയം വരെ അമ്മയുടെ കൈകളില്‍ തന്നെ. അഗ്നിശര്‍മ്മന്‍ എന്ന് ആദ്യ നാമകരണം. തീക്ഷ്ണത കൂടി പോയെങ്കിലോ എന്ന ഭയം നിമിത്തം അത് മാറ്റി ദേവവ്രതന്‍ എന്നാക്കി. ഗുരുവായൂര്‍ ചോറൂണ്. രണ്ടു വയസ്സ് തികയുന്നതിനു മുന്‍പേ താമസം മുവാറ്റുപുഴയുടെ തീരത്തേക്ക് മാറിയിരുന്നു. ആ ഒരു പ്രദേശത്തെ മുഴുവന്‍ ആളുകളെയും അന്നേ കയ്യിലെടുതിരുന്നു എന്ന് പിന്നീട് പറഞ്ഞു കേട്ടിടുണ്ട്.  അമ്മ ജോലിക്ക് പോകുമ്പോള്‍ സ്ഥിരം കരയുമായിരുന്നു. അമ്മയുമായി ചെറുപ്പത്തില്‍ വലിയ ഒരു സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നാമത്തെ വയസ്സില്‍ ഒരു ദിവസം അമ്മ പോകാന്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒരു കവിത ചൊല്ലി എന്ന് അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. 

ഞങ്ങടെ പാടത്ത് ടാട്ടെര്‍ വന്നെ

ടാട്ടെര്‍ കാണാന്‍ വാവ പോയെ

വാവയെ കൂട്ടാതെ അമ്മയും പോയെ

വാവേടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും വെള്ളവും വന്നെ 

അന്ന് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷന്‍ വരെ പോയ അമ്മ സങ്കടത്തോടെ തിരിച്ചു വന്നു അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു. അച്ഛന് പനി വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വെപ്രാളം പിടിച്ചു വീടിനു ചുറ്റും ഓടിയ കഥയൊക്കെ അമ്മ പറഞ്ഞു കേട്ടിടുണ്ട്. അമ്മ വരുമ്പോള്‍ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ കളിപാട്ടം കാണും അമ്മയുടെ കയ്യില്‍. അമ്മ വാങ്ങി തന്ന അപ്പര്‍ ആയിരുന്നു എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ടം. കുറെ  മരക്കട്ടകള്‍ കോണ്ടു ഓരോ രൂപങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുക. അതായിരുന്നു അപ്പര്‍, എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട വിനോദം.

അമ്മ പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ കുറെ മാറി. വളരെ ശാന്തപ്രകൃതമായിരുന്നു അമ്മയുടെതെന്നു അച്ചന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു കേട്ടിടുണ്ട്. സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരോടും അവിടുത്തെ അനീതികളോടും മല്ലിട്ട് അമ്മ കുറെ മാറി. എന്നാലും അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിനു ഒരു മാറ്റവുമില്ല. പലപ്പോഴും അച്ചന്റെ തല്ലില്‍ നിന്നും അമ്മയാണ് എന്നെ രക്ഷിക്കുക. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ അമ്മ ഒരുപാടു മാറിയത് പോലെ, അമ്മക്ക് ഒരു അരക്ഷിതാവസ്ഥ ഉള്ളത് പോലെ. എന്നും വിളിക്കും എന്നിട്ട് നേരത്തെ റൂമില്‍ എത്തണം, സമയത്തും കാലത്തും വല്ലതും കഴിക്കണം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കും. അമ്മയുടെ സങ്കടങ്ങള്‍ അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു പറയാറുണ്ട്‌. പലപ്പോഴും എന്‍റെ തീരുമാനങ്ങള്‍ക്ക് താങ്ങായി അമ്മ നില കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്. അമ്മയെ ആര്‍ക്കു വേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞു പറ്റിക്കാം. അത്രയ്ക്ക് പാവമാണ്. അത് ജോലി സ്ഥലത്ത് പലരും മുതലെടുത്തിട്ടുമുണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ ന്യായമായ ഒരു കാര്യത്തിനു അമ്മ തന്‍റെ നിലപാട് വ്യക്തമാക്കിയപ്പോള്‍ അന്ന് ജലവകുപ്പ് കയ്യാളിയിരുന്ന കേരള കോണ്‍ഗ്രസിന്റെ ഒരു നേതാവ് അമ്മയെ അങ്ങ് വടക്കോട്ട്‌ സ്ഥലം മാറ്റാന്‍ ശ്രമിച്ചു. അന്ന് പിറവത്ത് വച്ചു ആ നേതാവിനെ ഞങ്ങള്‍ കുറച്ചു പേര്‍ തടഞ്ഞു. കുറച്ചു പാവപെട്ട ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി എടുത്ത നിലപാടാണ് അമ്മയുടെത്, അതിനു നിങ്ങള്‍ അമ്മയെ സ്ഥലം മാറ്റിയാല്‍ അതിനുള്ള മറുപടി വളരെ കടുത്തതായിരിക്കും. അതിപ്പോള്‍ അമ്മക്ക് വേണ്ടി ആകുമ്പോള്‍ ഗാന്ധി മാര്‍ഗത്തില്‍ നിന്നും അല്‍പ്പം വ്യതിച്ചലിച്ച്ചാലും കുഴപ്പമില്ല. എന്തായാലും സംഗതി ഏറ്റു. 

വളരെ ഗൌരവത്തോടെ ആണെങ്കിലും ഇടയ്ക്കു എന്നെ പഴയത് പോലെ ദേവൂ എന്ന് വിളിക്കും. സ്വന്തം മക്കള്‍ തെറ്റ് ചെയ്‌താല്‍ അമ്മ അവരെ ന്യായീകരിക്കുകയോന്നുമില്ല. അമ്മയുടെ ആദര്‍ശം അറിയാവുന്നത് കോണ്ടു തന്നെ തെറ്റുകളുടെ എണ്ണവും വലിപ്പവും വളരെ കുറവാണ്. അമ്മു ഞങ്ങളെ എല്ലാരേം വെറും മണ്ടന്മാരാക്കി പോയപ്പോലും അമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. നിന്‍റെ ആദര്‍ശങ്ങള്‍ക്കും ജീവിത രീതിക്കും അവള്‍  ചേരില്ല അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവള്‍ടെ ഇഷ്ടത്തിനു എവിടെയെങ്കിലും പോയി സുഖമായി ജീവിക്കട്ടെ എന്ന് മാത്രമാണ് അമ്മ പറഞ്ഞത്. അന്നും അമ്മ അമ്മയുടെ മനസ്സിന്റെ സ്നേഹവും വലുപ്പവും കാണിച്ചു. എന്‍റെ ഏറ്റവും മോശം സമയത്ത് പല അപകടങ്ങളില്‍ നിന്നും രക്ഷപെടാന്‍ കാരണം അമ്മ ഉത്തെരിക്കാവില്‍ അര്‍പ്പിച്ച മനസ്സായിരുന്നു. 

വന്നു കയറിയ മരുമക്കളില്‍ അച്ഛന്റെ അമ്മക്ക് അമ്മയെ ആയിരുന്നു ഇഷ്ടം. അമ്മയുടെ മനസ്സില്‍ കള്ളത്തരമില്ല, അമ്മക്ക് പനങ്കുല പോലെ മുടിയുണ്ടായിരുന്നു എന്നൊക്കെ അച്ചന്റെ അമ്മ പറയുമായിരുന്നു. രാമനോടുള്ളതില്‍ കൂടുതല്‍ ചിന്ത അമ്മക്കെന്നെ കുറിച്ചുണ്ട് എന്ന്  പലപ്പോഴും എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു. അതിനു അമ്മയുടെ ഉത്തരം പലപ്പോഴും എന്നെ ചിരിപ്പിച്ച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നെ ആര്‍ക്കു വേണമെങ്കിലും പറ്റിക്കാം എന്നതായിരുന്നു അമ്മയുടെ ഉത്തരം. എല്ലാ വീട്ടിലും പോകാന്‍ കഴിയാത്തത് കോണ്ടു ദൈവം അമ്മയെ സൃഷ്ട്ടിച്ച്ചു എന്ന ചൈനീസ് മൊഴി എത്ര അര്‍ദ്ധവത്താണ്. 

ഇന്ന് ഞാന്‍ ദൈവത്തെ കാണുന്നു, അതിനുള്ള കാരണം അമ്മയാണ്. അച്ചനെയും, അത് വഴി ഗുരുവിനെയും ദൈവത്തെയും കാണിച്ചു തന്നത് അമ്മയാണ്.എത്രയോ ഉയരങ്ങളില്‍ എത്താനുള വഴി അമ്മ കാണിച്ചു തന്നു, എനിക്ക് വേണമെങ്കില്‍ അമ്മയില്ലാത്ത ഉയരങ്ങളില്‍ എത്താമായിരുന്നു പക്ഷെ അമ്മ കൂടെയില്ലാതെ എനിക്ക് പൂര്‍ണത ഉണ്ടാകില്ല. എന്നും അമ്മയുടെ ഒരു വിളിപ്പാടകലെ ഞാന്‍ ഉണടാകും. 

കടലിനും കരയ്ക്കും ആകാശത്തിനും അപ്രാപ്യമാണ് നിന്‍റെ സ്നേഹം

വര്‍ണ്ണിക്കാന്‍ വാക്കുകളില്ല, ചലിക്കുന്ന തൂലികകള്‍ പോര

ആന്തരിക ഭക്തിയുടെ സ്രോതസ്സായി അമ്മയും ഭഗവതിയും ഒന്ന് തന്നെ

ജീവന്റെ തുടിപ്പുകള്‍ ഉള്ളത്ര കാലം അമ്മ തന്നെയാണ് സത്യവും വഴികാട്ടിയും.

                                                  ദേവന്‍ 

http://www.youtube.com/watch?v=NovCNFS1O1M

മനുഷ്യന്‍, ഭൂമി, ആകാശം, മേഘം, എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ തോന്നുന്നു. കുറെയേറെ ഭ്രാമിപ്പിച്ച്ചിട്ടു കൈവിട്ടു കളഞ്ഞു പ്രപഞ്ചം. ഇവിടെ സൂര്യന്‍ മാത്രം ബാക്കി, ഒരായുസ്സിന്റെ മുഴുവന്‍ ശാപഭാരവും പേറി. കയ്യെത്തും ദൂരത്ത്‌ കാറ്റൊഴിഞ്ഞ കുറെ ബലൂണുകള്‍ മാത്രം ബാക്കി. പലപ്പോഴും ദൈവത്തിന്റെ തീരുമാനങ്ങള്‍ കടുത്തതാകുന്നു. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി ഉത്തെരികാവിലമ്മ എന്നെ കയ്യോഴിയുന്നത് പോലെ. കറുപ്പും ചുവപ്പും കലര്‍ന്ന പാതയിലൂടെയനെന്റെ യാത്ര. രണഭൂമിയില്‍ കിരീടവും ചെങ്കോലും ഉപേക്ഷിച്ച്ചവനാണ് ഞാന്‍ . തെറ്റിയ താളം സ്വന്തം താളമാക്കി തിരിച്ചു പോകനമെനിക്ക്. അവിടെ എന്നെ കാത്തു അച്ഛനും അമ്മയും ചെച്ച്ചിയുമുണ്ട്. അവനെ എനിക്ക് കാണണ്ട, ഞാന്‍ തോല്‍ക്കുന്നത് അവനു ഇഷ്ടമാകില്ല. 

ഈ ലോകത്തെ എനിക്ക് ഭയമില്ല. സ്നേഹമാണ് ജീവിതത്തിന്റെ ഏക നിയമം. സത്യത്തിനും സംസ്കാരത്തിനും വേണ്ടി നില കൊണ്ട സമയത്ത് പഴിയേറെ തലയിലിട്ടു മനുഷ്യര്‍. അധര്‍മ്മത്തിന്റെ ചക്രവ്യൂഹത്തില്‍ അകപെട്ടപ്പോള്‍, ചതിയുടെ യുദ്ധമുറകള്‍ അറിയാതെ വന്നപ്പോള്‍ നിസ്സഹായനായി യുദ്ധഭൂമി വിടേണ്ടി വന്നു. പിന്നെ കുറെ കാലം ടെവദൂതനായി, മേഘനര്‍തകന്‍ ആയി. സ്നേഹമാണ് ജീവിതത്തിന്റെ ഏക നിയമം. നില തന്ന സന്തോഷം ഒരിക്കലും മറക്കാനാകില്ല. ചിത്രശലഭങ്ങളും, പൂക്കളും, നിറങ്ങളും ഇല്ലാത്ത ഒരു പുതിയ ലോകം. 

അഖില ..എന്‍റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത്‌..കലകളെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഏതൊരാളും എളുപ്പം തിരിച്ചറിയുന്ന നടന വൈഭവം. മോഹിനിയാട്ടത്തിലും, ഭരതനാട്യത്തിലും, കഥകളിയിലും, കഥപ്രസങ്ങത്ത്തിലും തന്റെതായ വ്യക്തിമുദ്ര പതിപിച്ച, അഹങ്കാരം തൊട്ടു തീണ്ടാത്ത കലാകാരി..കൊതമങ്ങലതിന്റെ, മതിരപ്പളിയുടെ,  തപസ്യയുടെ സ്വന്തം അഖില. എന്തിനെയും തുറന്ന മനസ്സോടെ സമീപിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ എന്നാല്‍ ഉയര്‍ന്ന ചിന്താഗതികള്‍ ഉള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടി. വാക്കുകള്‍ക്ക് അതീതമായ ചില കാര്യങ്ങള്‍ ഈ ഭോമിയില്‍ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്, അതില്‍ ഒന്നാണ് അഖില എന്ന് പറയുന്നതില്‍ എനിക്ക് തെല്ലും സങ്കോചമില്ല. 

വിനയവും സഹജീവികള്‍ക്ക് നല്‍കുന്ന പരിഗണനയും സര്‍വ്വോപരി സംസ്കാരവും ഒരു  വ്യക്തിയെ എങ്ങനെ വാര്‍ത്തെടുക്കുന്നു എന്നതിന്റെ മകുടോടഹരനമാണ് അഖില. കലയോടും സംസ്കാരത്തോടും അഖില കാണിക്കുന്ന സ്നേഹവും നീതിയും മാതൃകാപരമാണ്. ഒരു ഭാരതീയന്‍, ഒരു മലയാളി എങ്ങനെ ജീവിക്കണം എന്നത് അഖിലയെ കണ്ടു ശീലിക്കണം. മാറുന്ന സംസ്കാരതിനോപ്പം ഉറഞ്ഞു തുള്ളുന്ന കൊമരങ്ങള്‍ക്ക് ഒരിക്കലും അഖിലയെ പരിഹസിക്കാനാകില്ല. പലതും അറിയാനുണ്ട് ആഖിലയില്‍ നിന്നും എന്നാല്‍ അനുകരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല കാരണം മനസ്സിനെയും ഹൃദയത്തെയും തൊട്ടു വരുന്ന കല, അത് ജന്മസിദ്ധമായ കഴിവാണ്. ലക്ഷങ്ങളില്‍ ഒരാള്‍ക്ക് മാത്രം കിട്ടുന്ന അപൂര്‍വ സിദ്ധി. ഒരിക്കല്‍ വീണു പോയപ്പോള്‍ അഖിലയുടെ കാലം കഴിഞ്ഞു എന്ന് പലരും പറഞ്ഞു നടന്നു പലരും വിധിയെഴുതി, അവരെയെല്ലാം വെല്ലു വിളിച്ചു തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുയരുകയാണ് അഖില. 

ഒരു വ്യക്തിക്ക് സുഹൃത്തുകള്‍ അനേകം ഉണ്ടാകാം പക്ഷെ അഖിലയെപോലുള്ള സുഹൃത്തുക്കള്‍ വിരലില്‍ എന്നാവുന്ന അത്രയേ കാണു.എത്ര സന്തോഷം ആണെങ്കിലും സങ്കടം ആണെങ്കിലും അഖില എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്.ഒരുപാട് ആഴമുള്ള പരസ്പര ബഹുമാനം കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന  ഒരു സൗഹൃദം ആണ് ഞങ്ങളുടേത്. ആകാശത്ത് വിരിച്ച പരവതാനിയിലെ അസന്ഖ്യം മുത്തുകള്‍ ആണ് നക്ഷത്രങ്ങള്‍,അത്രയേറെ പറയാനുണ്ട് അഖിലയെ കുറിച്ചു പക്ഷെ വിസ്താര ഭയം നിമിത്തം നിര്‍ത്തട്ടെ. പ്രകാശം പരത്തുന്ന ഈ നക്ഷത്രം നാളെ അഖില ലോക പ്രശസ്തയായി തീരട്ടെ.  

അഖില്‍സ് ഓര്‍കുട്ടില്‍ നീ എനിക്കെഴുതിയ ടെസ്ടിമോനിയേല്‍ എനിക്കിഷ്ടമായി. ഈ സൗഹൃദം എന്നും നിലനില്കട്ടെ. 

I received few comments on the caricatures and paintings that I uploaded in Orkut. Sathyan reminded me of my father’s drawing skills. Yes I remember, he used to draw and paint. He captured all his skills from Nature. It’s a common argument that an art or skill is inborn and is gifted by God, but with my father it was the other way round. I still remember a painting in blue by my father. It was a caricature of my mother. She was a remarkable beauty in that painting. It’s unfortunate that we don’t have any of his caricatures or work of Art at home. But, where did it all vanish. We lost many such precious things on the way. My paintings, my badminton racquet, the wooden chessboard, artworks on wood etc are few of them.

My off moods always used to make me draw. I always used to get finer results also. Caricatures, flowers, animals, dragons, Gods and butterflies were my objects of interests. I was good at landscapes in black. I gifted an A0 size Ganapathi in pencil shades to my sister which till now decorates her Pooja room. A pencil shaded Nila was one of the nest caricatures I ever did. It was widely appreciated by everyone who had a look at it. Nila is obviously yet another question which I don’t feel like explaining at this point of time. She is someone from my yester birth and I have a vague outline of how she will be. But should say that was my last work of Art in paper.   But why did I stop drawing. Those questions never had an answer. I don’t need a much better answer also..

Memories take me down to the March of 2007 where I met a Great Personality from Serbia. He is Professor Dr.Aleksander Petrovich, a Stalwart in Anthropology , a Knowledge-Mine. Sir was UNESCO's Vice President and UNESCO Committee Man from Serbia and was here in Ananthapur in Andhra Pradesh for presenting an Invited Paper in the Indian National Cartographers Association's Annual meet. He was very much interested in visiting Kerala and was eager enough to study the physical and anthropogenic patterns of the God's Own Country. The first two days he was the guest of Sukumar Sir and Ahalya Madam, Senior Scientists,Centre for Earth Science Studies. Later Me and Ambari received him at Ernakulam Railway Station. His accommodation was arranged at a three star In Kochi. The first question he asked me was "you being a Geographer tell me do you know Serbia", where is it located?I told him :  

                              "Oh my bird, oh my dear grey falcon,

                                How do you feel with your wing torn out?"

                               "I am feeling with my wing torn out

                                Like a brother one without the other."

and Sir, Serbia is located on the cross roads of South Eastern Europe and borders Hungary, Romania and Bulgaria, those mainlands I could tell. Sir was very much impressed about my description of his Country. He told me that his Best Half was a Meteorologist in Serbia and later she learned Sanskrit and now is a Professor in Sanskrit in the University of Serbia. So according to her the Serbian Capital Belgrade is Sri Narayanapuram. I was surprised but that may be a possibility much nearer to the truth. 

I was more surprised when he told that he and his family member were vegetarians and that in India he has decided not to take any spicy food. The two days in Kochi, Sir relied on fresh fruit juices without ice and sugar. We visited the Jewish Synagogue and Streets of Mattanchery, the Chinese fishing nets at Fort Kochi, Bolagatty, Marine Drive, Wellington Islands, and the Hill Palace. He enjoyed the visit to Hill Palace. He was keeping his ears sharp to the splendid explanation given by the guide at the Palace about the Kerala architecture esp. those of temple architecture and Nalukettu. The hours spend with him was a period of mutual knowledge sharing. I could learn many new things. Our views almost had a point of intersection when he said that the Father of the Nation is Swami Vivekananda. Gandhiji was a Great man indeed but it was through Swamiji that the Nation was known to the whole World. We debated on many such things.

Sir was very much pleased by my explanations about the region, its culture and my observations. He was very much impressed by the helping mentality of Ambari and the driving of Biju chettan. As per his suggestion we purchased a number of Ayurvedic medicines from my Aunt's shop at Thrippunithura. There we met my sister Bhagya chechi on the road. Sir compelled us that we should take a photo together that he can take back the memories along with him. It was finally at Nedumbassery that we realized that it was the time for us to part. I could see his eyes becoming wet. He was becoming emotional and we were very much moved by the simplicity of his soul. He said ,I wish that I should take birth next time in India. I have started loving Kerala and  India more and more  through your words Devan. I was feeling elated at his words. I have contributed indirectly to my Nation's Pride.Here, this Great Man like to be born as and Indian. He embraced us and walked towards the Airport.

Thereafter, I used to receive mails from Siberia, Scotland and the Latin American Countries. Professor Aleksander Petrovich was travelling, travelling across the world as a Visiting Professor but wherever he went,however busy he was, Sir used to mail me. He referred me to a Professor friend of him Sir Starsevich who promised me an MS seat at the University.But somehow I couldn't accept the offer. I still cherish, love and respect those moments which I spend with Sir Aleksander Petrovich. 

Dear Devan,

Great to hear from you! From Ernakulum to Belgrade I was changing three planes and waiting 8 hours at Mumbai airport, but all in all it was splendid trip without any serious problem. The funniest thing was alarm of the airport police about the quantity of ayurvedic medicines bottles which they considered possible blast liquid. I showed them prescription from the pharmacy, but they could not real malay language. At the end I opened the bottle and drunk a little to persuade them that it is medicine, not a blast. Now I enjoyed the ayurvedic  medicine for liver which is scheduled for use every day at six am – this forced me to wake up every morning at six am and to change my daily routine very positively. My wife has a problem with her medicine for asthma, because it has so intensive taste and smell that she could not stand. She tried to take it once, but desisted. Today she is going to make another guess, hopefully successful.

Forget please what I said about hotel, this is quite unimportant. I am sorry now because I mentioned that. The important thing is that we spent fantastic two days around Ernakulum and that I saw so many captivating things and sights, and got acquaintance with local culture through your interesting explanations. I wish to thank you for all the time that you spent with me and gave me opportunity to better understand India, Kerala and Kochin, first place of contact between Europeans and Indians. Hill Place is gorgeous place and I learn a lot from our guide there. Also I wish to ask you to convey my kindest regards to your friend and to our driver. In the next mail I will send you photos for all of you.

Fond regards,

Aleksander

Vice President, Committee Man

UNESCO

ഞാന്‍ ലോനപ്പന്‍..ചില അസൂയാലുക്കള്‍ എന്നെ താമരയെന്നു വിളിക്കും, അല്ല അകത്തും വെള്ളം പുറത്തും വെള്ളമായി ജീവിക്കുന്ന എനിക്ക് ഇതിലും നല്ല പേര് കിട്ടാനുണ്ടോ? ചിലര്‍ എന്നെ ചതുപ്പില്‍ കണ്ടു വരുന്ന ഒരു പ്രത്യേക തരാം അണലി എന്നും വിളിക്കും. എനിക്ക് ഈ ലോകം തന്നെ തറവാടാണ്..കിടന്നുറങ്ങാന്‍ അങ്ങനെ പ്രത്യേക സ്ഥലമോ കട്ടിലോ കിടക്കയോ ഒന്നും വേണ്ട. വഴിയരികണോ അവിടെ കിടക്കും, ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌ ആണോ അവിടെ കിടക്കും, Iam not a problem..ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പോകുന്നത് സ്ഥലത്തെ പ്രധാന beverage ന്റെ മുന്നിലേക്കാണ്‌..സാധനം മേടിക്കണേ ഈ ഗാന്ധി ജയന്തിയൊക്കെ എന്നാണ് കയറി വരുന്നതെന്ന് പറയാന്‍ കഴിയില്ലലോ. നാട്ടുകാരെന്തിനാ ഞങ്ങള്‍ കുടിയന്മാരെ പഴി പറയുന്നത്. ഗാന്ധി പറഞ്ഞു തന്നെ സംഗതികളൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെ എത്ര ഭംഗിയായാണ് നടപ്പാകുന്നത്. ഇത്രേം ക്ഷമയും സമാധാനവും സാഹോദര്യവും വേറെ എവിടെ കാണാന്‍ കഴിയും. 

പോണ വഴിയിലാനെ നമ്മടെ ഗിവര്‍ഗീസ് പുണ്യാളന്റെ ധൂപകൂട്. അതിന്റെ മുന്നേ ചെന്ന് ഞാന്‍ ഒരിക്കന്‍ ചോദിച്ചു "താന്‍ ഇവിടെ പാമ്പിനേം കുത്തിപിടിച്ചിരുന്നോ അവിടെ മല മുകളില്‍ ഒരുതനിരുന്നു കാശ് വാരുവാ" ..ആര് നമ്മടെ അയ്യപ്പനെ. ഇത് പറഞ്ഞതിന് കണ്ടതിച്ചവിട്ടി അച്ഛന്‍ വീട്ടില്‍ അന്വേഷിച്ചു വന്നു. ആനമയക്കിയും, മുഖ്യമന്ത്രിയും, ജവാനും ഒക്കെയ നമ്മടെ സ്ഥിരം ബ്രാന്‍ഡ്‌, അച്ഛനൊരു ഫുള്‍ എടുകട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചതിനു അച്ഛനെനിക്ക് നരകത്തിലേക്കുള്ള വഴി പറഞ്ഞു തന്നു. സാധനം ഉണ്ടെകില്‍ എവിടേക്കും ഞാന്‍ റെഡി ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ ഒരു ജാതി നോട്ടം നോക്കി കളഞ്ഞു. അച്ഛന്‍ പോയ വഴിയില്‍ പിന്നെ പള്ളി ഉണ്ടായിട്ടില്ലന്ന കരക്കമ്പി. 

നമ്മടെ കിഴക്കേതിലെ നാണി തല്ലയെക്കുറിച്ചു ഒരു പാട്ടുണ്ടാക്കി ...വയസ്സായ തള്ളെ നിന്‍ ഉള്ളില്‍ എന്തെ മക്കള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ ദുഖമോ. സംഗതി വിവാദമായപ്പോള്‍ കൈക്കൊരു ചെറിയ പരിക്ക് പറ്റി. പക്ഷെ ആണവ കരാര്‍ ഒപ്പിട്ടത്തില്‍ പിന്നെ ലോനപ്പന്‍ decent ആണട്ടോ. വെര്‍തെ എന്തിനാ നമ്മളിനി അമേരിക്കയുടെ തല്ലു കൂടി മേടിക്കണേ. ഒന്നിലെങ്കിലും ഈ ഗ്രാമത്തിന്റെ ഒരു അപൂര്‍വ സ്പെസിമെന്‍ അല്ലെ ഞാന്‍. അമേരിക്കയുടെ തല്ലു കൊള്ളുന്നതിലും ഭേദമല്ലേ മുട്ടോളം വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങി മരിക്കുന്നത്. 

അതി രാവിലെ കയ്യുണ്ണി എണ്ണ തലയില്‍ തേച്ചു കുളിക്കുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക ഉന്മേഷം തന്നെ പ്രദാനം ചെയ്യും.ഇത് അനുഭവത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍ പറയുന്നത്. ഓര്‍മ വച്ച കാലം മുതല്‍ കയ്യുണ്ണി പ്രയോഗം പതിവുള്ളതാണ്. അതിന്റെ ഗുണം ഉണ്ട് താനും. അല്ലെങ്കില്‍ രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ ചെന്നൈ വാസത്തില്‍ തന്നെ മുടി എത്ര പോയേനെ. കയ്യുണ്ണി എന്നാണ് ഞങ്ങള്‍ നാട്ടില്‍ വിളിക്കുക. കയ്യോന്നി ആണ് കൂടുതല്‍ ഉപയോഗത്തില്‍ ഉള്ള പദം. എക്സ്പിട്ട അല്ബഹസ്ത്ത് എന്നത് ശാസ്ത്രീയ നാമം..കടുപ്പം തന്നെ..കീ ബോര്‍ഡിന്റെ രണ്ടു അക്ഷരങ്ങള്‍ ഇളകി തെറിച്ചു. പഴയ മെഷീനില്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ വിരല്‍ കീ ബോര്‍ഡില്‍ കുടുങ്ങിയേനെ. അതെന്തുമാകട്ടെ, കയ്യുണ്ണി ഇപ്പോളും ഞങ്ങടെ പാടത്തും പറമ്പിലും ഉണ്ട്. മുന്‍പൊക്കെ തറവാട്ടില്‍ ഉള്ള ഏല്ലാര്‍ക്കും എണ്ണ ഉണ്ടാക്കുക അമ്മൂമ്മ ആയിരുന്നു. അന്നൊക്കെ കയ്യുണ്ണി പറിക്കല്‍ ഒരു ഉത്സവം ആയിരുന്നു. 

കയ്യുണ്ണി ഇടിച്ച് പിഴിഞ്ഞ് തിലതൈലത്ത്തില്‍ കാച്ചിയാണ് അമ്മൂമ്മ എണ്ണ ഉണ്ടാക്കാറ്. മുടികൊഴിച്ചിലിനും കണ്ണുകള്‍ക്കും വളരെ നല്ലതാണ് കയ്യുണ്ണി എന്നാണ് പറയുക.  എല്ലാ സസ്യങ്ങളും മറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ കാലത്ത് ഞങ്ങളോടുള്ള പ്രത്യേക ഇഷ്ടം കൊണ്ടാകാം അവനിപ്പോലും ഞങ്ങടെ  അടുത്തൊക്കെ തന്നെയുണ്ട്‌.കയ്യുണ്ണി എണ്ണ ഒന്ന് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നതില്‍ തെറ്റൊന്നുമില്ല കേട്ടോ. 

It was after a very long time that I was travelling so fast. The Yamaha R15 owned by Allen.It was almost 11 Pm in the night that I reached Puthenkavu. Ambari was there to pick me up. I told him that I want to fly. He was taking me at a speed of nearly 140 kms. It was chilling and thrilling. The machine was taking us at such a speed that we were overtaking all the vehicles in front of us.We were leaving behind the most beautiful scenes of vast expanse of wetland at one side and natural canal running parallel to it. The moon was the only object in this world that followed us at the same pace. Ambari's control over the Bike was exceptional. Dropping me at Suryakanthi Ambari bid me goodnight. 

And now today it was Charisma's turn to carry me.Charisma too was safe in Ambari's hands. We drove to the Hill Palace. I had a plan to learn something on the Chera architecture and the use of wood in temple construction at the time of their rule. But unfortunately we found it closed. We missed the fact that being Gandhi Jayanthi it was a Holiday for the museum. We reached Chaithram at Irumbanam,the biggest show room in Kochi of second dress materials directly supplied by the biggest brands in India. We had few friends there,met them and drove back to Thrippunithura. We had a splendind luch at the Mama's. It was after a very long period that Iam taken there. While waiting for the food to be supplied I called Amma. She said she and achan is at Ernakulam and they have plan to see Shikkar.After the lunch we drove through the narrow streets of Thrippunithura. The old architectural styles and the reminiscences of the Palace was always a feeling of Nostalgia for me. How much I have walked through these roads. Once out of the crowded main road Charisma was flying at a speed of 100kms/hour. It was drizzling but we were fast, so fast that the heavy rain could only finish at the second spot. I was wet but was so happy. There are many ways a human being find his happiness, those moments which are never harmful or irritating to the fellow beings. 

The accident took away all my thoughts. My memory seem to be failing. Iam feeling up surd. I dont feel much happiness now. Is it just the accident or the thought of yet another accident. But why Am I so afraid. I have changed, changed a lot.The feeling of yet another up surd happening is taking my sense to a new direction. I fear very much. I starve for words. My level of concentration is becoming much poorer. My Goddess helped me from being physically hurt but Iam not able to balance my thoughts. 

Why is it happening to me. I need to pray, I need to meditate,should I leave this job, should I go to Thiruvilwamala. Why is that my Goddess is not happy. She want to me to learn some new things, she want me to find a truth for her,but what is that,I feel helpless. I know with the accident Suryan is dead. The concept value is null now. The hypothesis is proving wrong. I need to find another way out. I should find the truth that she will help me.