Suryakanthi

I travel alone leaving all tensions behind and I remain myself. It’s a bit cold outside. This is my way home. Iam quite happy hanging around the house when I have a vacation with no plans. I have left myself alone. The nature here, has asked me to slow down.  Every journey has its own twists and turns but these premises helped me to take the right path. The art forms of the nature allowed me to get up and move.

The world is constantly changing, so do I, but they have never changed. The way will lead me to Suryakanthi. The path to my house is lit by stars. The rubber trees are all set to welcome me back. These tropical wonders are the reminiscences of my childhood memories. They are a part of my nostalgia, they grew up with me. The nature has its own creations within the tropical heaven. These butterflies make me sing. There are countless birds who reign this serene land. The pristine ecosystem is home to a number of species.

My shelter is located at the lap of the most beautiful valley I have ever seen. As I proceed further I feel the cold air. As Raman used to say, they are  the contributors, these pongu trees. Suryakanthi is calm, quiet and eternal.

It was a confusing day, today the Wednesday. Surely, a number of questions without any logic or logic par excellence had to be answered. But did I find any solution? There was surely a debatable subject. She stated “nobody is perfect & No one is Correct!'. Is that so? Shadow of doubt on humanity and matter.  What are the traits that underlie this concept? Who is a perfect man? The man who know the truth or the man who abide by the rules of the Universe.  Our perception is limited; reality is not always what it really is.  What Iam trying to find out is the simplest answer to a question.  Is there any truth in all that happens outside of our perception? Well I know, this could take me to the answer that I wanted very badly.

There are some cases that are perfect. The perfect human understands his reality. All that we perceive out of our conscience is just applied excellence. No one is born excellent. Some are born closer to and I believe most can be excellent. To think of being perfect or otherwise is something unnatural, and by doing that we misperceive the reality of matter. There is always an underlying matter of science that explains our relation with this world.  How we learn is all connected to how we perceive and how we interact with everything that we come across.  We need to build ourselves to a point where we are clear about the aesthetics of our soul. Thus we learn to deal with any situation and we understand the inside out and outside in.  There is some utility in digging our heels. Does that seem to be an unwarranted conclusion? For sacred histories, there are limits off course.  

സൂര്യഗായത്രി  ചിന്തയില്‍ മുഴുകി ഇരിക്കുകയാണ്. അവള്‍ടെ ചിന്ത ഗന്ധര്‍വനെ കുറിച്ചാണ് എന്ന് എടുത്തു പറയേണ്ട കാര്യമില്ലലോ. സെനജിത്തന്‍ ഈ സമയം എന്ത് ചെയ്യുകയായിരിക്കും. ഗന്ധര്‍വക്ഷേത്രം വിട്ടൊരു ജീവിതം അവനു നിഷേധിച്ച്ചിട്ടു എത്ര നാളായി. അവനതിനു പുറത്ത് വരണമെങ്കില്‍ അത് ഒരാള്‍ക്ക് മാത്രമേ സാധിക്കു, സൂര്യന്. സൂര്യന്‍ ആരാണ്, ബന്ധം വച്ച് നോക്കുമ്പോള്‍ സൂര്യഗായത്രിയുടെ ചേച്ചിയുടെ ഭര്‍ത്താവാണ്‌, നിലയുടെ. അവരുടെ ജീവിതം അവരുടെ സ്നേഹം അതിന്നു ഈ നാടിനു തന്നെ മാതൃകയാണ്. ജന്മങ്ങളുടെ അടുപ്പമുണ്ട് അവര്‍ തമ്മില്‍. 

സുര്യഗയത്രിയുടെ കാത്തിരിപ്പ്‌ മാത്രം നീളുന്നു. എന്നാണ് അവളുടെ സെനജിത്താണ് മോക്ഷം കിട്ടുക.അയാള്‍ ചെയ്ത കുറ്റം അത്തരം വലുതാണോ. ചലിക്കുന്നതെന്തും സമയമാണ്. പുഴയും, നിഴലും, പക്ഷികളും സമയത്തെ പ്രതിനിദാനം ചെയുന്നു. പക്ഷെ ഗായത്രിയുടെ ഗന്ധര്‍വന്‍ മാത്രം ചലനമറ്റു പോയതെന്തേ. ഗായത്രിയുടെ അച്ചന്‍ കുറ്റകാരനാണ് പക്ഷെ അയാള്‍ അവള്‍ക്കു ജന്മം നല്കിയവനാണ്. ആ ഗുപ്തന്‍ തമ്പുരാന്‍ തന്നെ കനിയണം അവളുടെ ഗന്ധര്‍വന് മോചനം ലഭിക്കണമെങ്കില്‍. 

അവള്‍ ഒരു സ്വപ്നത്തിലേക്ക് വഴുതി വീഴുകയാണ്. താന്‍ വിളിച്ചാല്‍ അവന്‍ വരും, സ്വപ്നങ്ങളുടെ മായാലോകത്തേക്ക് തന്നെ കൈ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോകും. ഇവിടെ ഈ നിമിഷം അവള്‍ തനിച്ചല്ല, കൂടെ സെനജിത്ത്തനും ഉണ്ട്, നേര്‍ത്ത കാറ്റുണ്ട്, സിരകളിലെ ആശാകെന്ദ്രങ്ങളില്‍ അവന്റെ വിരലുകള്‍ ഉന്മാദം നൃത്തം വയ്ക്കുന്നു. ഇതൊരു സന്ധി സംഭാഷണം ആണ്, ജന്മങ്ങള്‍ ഇനിയും ബാക്കിയുണ്ട്,....

സ്നേഹത്തോടെ എന്തെങ്കിലും പറയാന്‍

ചില വാക്കുകള്‍ മാത്രം അവരില്‍ അവശേഷിച്ചു

മധുരമായി കാതുകളില്‍ മൊഴിഞ്ഞു

അവര്‍ക്കിടയില്‍ ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല 

പ്രത്യാശയുടെ നാളം മാത്രം അണയാതെ നിന്നു

Agrarian Crisis In Amarawati...The Malkapur Context

Amarwati  is one of the 11 districts of Vidarbha region which is notoriously known for farmer suicides. It has been experiencing a distress situation in agriculture over the last decade and has been identified as one of the 6 districts where a special package to alleviate agricultural distress was launched by the Government of Maharashtra in the year 2005. But despite all these efforts the district has remained in the very same position through out these years, the reason for which could be attributed to the lack of natural resource management. 

Malkapur is a small tribal hamlet located towards the north of Amarawati district which has its vicinity to major townships like Parathwada, Amarawati, Badnera and Chikaldhara Malkapur and the surrounding villages are critically affected by the agrarian crisis the reasons for which are as listed under:

1.    Poor soil in quantity and quality

2.    Debts forced on the farmers by the middlemen.

3.    Extreme weather variability expected (IPCC, 2010) which can lead to droughts.

4.    Poor education levels, both general and agricultural levels.

5.    Lack of market linkages

6.    Lack of storage facilities

7.    Lack of saving mentality

8.    Above all, lack of natural resource management

There is an old saying in Marathi “farmer take birth in debt and die in the same condition”. This was the position of farmers before independence and it still continue after 60 years of independence. Farmers of Malkapur and its neighboring villages still remain in poverty. The farmers commit suicide due to the fear of pressure from the money lenders. Their economic condition in many cases changes to such an extent that the farmers are unable to face the society. In this situation of loneliness and in absence of any institutional or social mechanism to fall back upon, farmers are forced to commit suicide.

Agrarian crisis in India...The Vidarbha Context

Agriculture is one of the strong holds of the Indian Economy which provides the principal means of livelihood for over 60% of India’s population. As being stated by the economic data of financial year 2009-2010, agriculture accounts for 14.6 per cent of the country's gross domestic product (GDP) and 10.23 per cent (provisional) of the total exports. The agriculture sector of India has occupied almost 43 percent of India's geographical area. Agriculture remains the largest economic sector in the country despite a steady decline in its share to the gross domestic product (GDP).

But recently, the low growth rates under the sector and ascend of an agrarian crisis in several parts of the country had posed a threat to the national food security as well as the economic well being of the country. In 1947 the share of Agriculture in total GDP was 50%. Gradually it declined and has now come down to about 20%. The Indian agriculture is in a state of crisis, the reasons for which are manifold attributing it to the nature of the economic strategy, various technological, ecological and weather related issues.

Agrarian crisis has become so critical in the recent years that farmers in certain parts of the country have directed themselves to committing suicide. The worst position of the farmers in the country is in Vidarbha region.  Vidarbha region comprises of 11 districts of Maharashtra which includes Buldana, Washim, Akola, Yavatmal, Chandrapur,Gadchiroli, Gondiya,Bhandara, Nagpur, Wardha and Amarawati. These districts are prone drought prone and are characterized by consequent crop losses.

Vidarbha region is characterized by very poorly drained soil depleted of fertility due to mono-culture which has lead to repeated crop failures.

The Radhakrishna Committee Report based on the “Report of the Expert Group on agricultural indebtness” submitted to the Ministry of Finance, Govt. of India reveals that stagnation in agriculture, marketing risks, collapse in extension system, growing institutional vacuum, and lack of livelihood opportunities besides agricultural indebtedness are the primary caused for farmer suicides in Vidarbha.

The report ‘’ Regional Disparities and Rural Distress in Maharashtra with particular reference to Vidarbha’’ submitted to the Planning Commission, Govt. of India by the fact finding team on Vidarbha reveal that there was a complete breakdown of coping mechanisms in rain-fed areas where substantial loans were taken from informal sources at high interest rates in a scenario were returns were not assured due to vagaries of both monsoons as well as markets.

  

സേനജിത്തന്‍ എന്ന ഗന്ധര്‍വ്വന്‍

ഇതൊരു സംഭവ കഥയാണ്‌...സേനജിത്തന്‍ എന്ന ഗന്ധര്‍വനു സൂര്യഗായത്രി എന്ന കന്യകയോട്‌ തോന്നിയ പ്രണയത്തിന്റെ കഥ, സൂര്യന്റെയും നിലയുടെയും ജീവിതത്തിന്റെ കഥ. പാലപൂവിന്റെ  ഹൃദ്യഗന്ധവും, വെണ്ണിലാവും,ഈറന്‍ കാറ്റും പശ്ചചാതലം ഒരുക്കുന്ന ശുദ്ധ പ്രണയത്തിന്റെ കഥ. ഇത് ഒരു അന്വേഷണമാണ്. എവിടെയെങ്കിലും എത്തിച്ചേരുമോ എന്ന് ഉറപ്പില്ലാത്ത ഒരന്വേഷണം. ഗന്ധര്‍വനെന്ന സത്യം, നിലയെന്ന സത്യം, സുര്യനെന്ന സത്യം, അങ്ങനെ അനേകം സത്യങ്ങളുടെ പോരുളഴിയേണ്ട ഒരന്വേഷണം. എല്ലാം ഒരു ചങ്ങലയുടെ കണ്ണികള്‍ പോലെ കൂടി ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.

സേനജിത്തന്‍ തുളസിയുടെ നെത്രവിഭ്രമത്തിന്റെ ആകെതുകയല്ല, അവനു നിലനില്‍പ്പുണ്ട്. കിള്ളികാട്ടു മംഗലത്തെ ഗന്ധര്‍വ ക്ഷേത്രത്തില്‍ എത്തി ചേര്‍ന്നിട്ട് ഇന്ന് പതിനെട്ടു യുഗങ്ങള്‍ കഴിയുന്നു. സന്ധ്യ മയങ്ങിയാല്‍ നിവേദ്യം കൈപറ്റി ഒന്ന് മുറുക്കണ ശീലമുണ്ട് കക്ഷിക്ക്. ഇന്നിപ്പോള്‍ അവന്‍ ഒരല്‍പം അസ്വസ്ഥനാണ്. നേരം ഇത്ര ആയിട്ടും അവളെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഒന്ന് പോയി അന്വേഷിക്കണം എന്ന് കരുതിയാല്‍ തന്നെ ഇല്ലത്തെ കാര്‍ന്നോരു ഗുപ്തന്റെ  കണ്ണ് വെട്ടിച്ചു വേണം അകത്തു കടക്കാന്‍. ആള് ഉഗ്രനാണ്‌. പോകണം എന്ന് കരുതിയ അവനെ എത്ര നാളായി ഇങ്ങനെ ബന്ധിച്ച്ചിട്ടു. ഈ ബന്ധനത്തിലും ആകെയുള്ള ആശ്വാസം അവള്‍ മാത്രമാണ്. അവള്‍ സുന്ദരിയാണ്, കറുത്തിരുണ്ട്  മുട്ട് കവിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മുടിയും, പരല്‍ മീന്‍ പോലുള്ള കണ്ണികളും, കടഞ്ഞെടുത്ത പോലുള്ള ശരീരാവയവങ്ങളും തികഞ്ഞ ഒരു കന്യക. ഞാന്‍ കെട്ടും കച്ച മെഴുക്കിനില്ല പത്തു കിഴി കൂടെ വച്ചവരെ എന്ന രീതിയാണ് , എന്നാലും ആള് പാവമാണ്. അവളുടെ അമ്മ നെത്യാരമ്മേടെ അതെ പ്രകൃതം

സേനജിത്തന്‍ ആരാണ്. അവനെങ്ങനെ കിള്ളികാട്ടു മങ്ങലത്തെത്തി. യുഗങ്ങളുടെ ചുരുളഴിയണം അതിനുത്തരം ലഭിക്കണമെങ്കില്‍. സേനജിത്തന്‍ ഈ ഭൂമിയില്‍ വഴിതെറ്റി വീണവനാകാം, പക്ഷെ അവന്‍ മംഗലത്ത് എത്തിയിട്ട് ചുരുക്കം സമയമേ ആകുന്നുള്ളൂ. സുര്യമംഗലത്ത് നിന്നും തെറ്റി പിരിഞ്ഞു പോന്നവരാന് കിള്ളികാട്ടുകാര്‍. എത്ര തന്നെ പട പോരുതിയാലും സുര്യനെ ജയിക്കാനുള്ള യോഗം ഗുപ്തനില്ല. സുര്യന്‍ പ്രതാപശാലിയാണ്, ഒരു നാടിന്റെ സംരക്ഷകന്‍ ആണ്. സുര്യന്റെ ഉപാസന മൂര്‍ത്തിയായ  ദേവി തന്നെയാണ് അവന്റെ ശക്തിയും. തെക്കില്ലത്തെ വരിക്കപ്ലാവ് മുറിച്ചു മരാശാരി കഴുപ്പണി തീര്‍ത്ത മുറിക്കകത്തെ ചാത്തന്മാര്‍ ആണ് ഗുപ്തന്റെ അനുയായികള്‍. ഗുപ്തന് വേണ്ടി എന്ത് വിടുവേലയും ചെയ്യും ഈ കൂട്ടര്‍. അവരെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല, ഗുപ്തന്റെ ദുര്‍മന്ത്രങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ അവര്‍ നിസ്സഹായരാണ്. 

ബ്രഹ്മാവിന്റെ പൌത്രനും മരീചിയുടെ പുത്രനുമായ കശ്യപ പ്രജാപതിക്ക്‌ അരിഷ്ട എന്ന ഭാര്യയില്‍ ഉണ്ടായ അനേകം മക്കളില്‍ ഒരാളാണ് സേനജിത്തന്‍ എന്ന ഈ ഗന്ധര്‍വ്വന്‍. ഒരിക്കല്‍ ഗന്ധര്‍വതീര്‍ഥത്തില്‍ സ്നാനം ചെയ്യാന്‍ എത്തിയ സമയത്ത് വിഭാവസുവിനോട് എട്ടുമുട്ടുകയുണ്ടായി. അതുമൂലം ഇരു കൂട്ടരെയും ഗന്ധര്‍വ ലോകത്ത് നിന്നം നിഷ്കാസിതരാക്കുകയുണ്ടായി. സേനജിത്തന്‍ ഇന്ന് ഇവിടെ ഉണ്ട്, വിഭാവസു എവിടെ ആണ് എന്ന ചോദ്യത്തിന് കാലം ഉത്തരം തരണം, ഒരുപക്ഷെ അവന്‍ ഒരു വഴിത്തിരിവ് ആയാലോ. ഈ അന്വേഷണം തുടരും, പോയ ജന്മങ്ങളുടെ ചുരുള്‍ അഴിയാന്‍ കാല താമസം ഇനി ഏറെ ഇല്ല എന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു. 

                                         ഗന്ധര്‍വ നഗരം പോലാ

മുനിസിദ്ധ ഗണം ക്ഷണം

മറഞ്ഞു കണ്ടിട്ടെല്ലാര്‍ക്കും

പരമുണ്ടായി വിസ്മയം

    

ഗന്ധര്‍വ നഗരം ഒരു മരീചികയല്ല, ഗന്ധര്‍വന്‍ ഒരു പ്രഹേളികയും.

Dont ask me to open up, if you want the real me. Dont impose freedom on me, because for me..., freedom is, when I restrict myself to the four walls of my room. I enjoy the freedom that my chained hands give. Give me the right to chose my freedom.

For me, FREEDOM ALLOWED IS FREEDOM DENIED AND

FREEDOM IMPOSED.... IS WORSER.

ഓരോ യോ-യും സ്വയം വിശ്വസിയ്ക്കുന്നു തനൊരു യോ അല്ലെന്നു. ഭ്രാന്തന്‍മാര്‍ വിശ്വസിയ്ക്കുന്നത്‌ പോലെ. അതു കൊണ്ട്‌ തന്നെ യോ-കള്‍ നിര്‍മിയ്ക്കപ്പെട്ടു കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കുന്നു. അതിനാല്‍, സ്വയം തിരിച്ചറിയാപെടാത്ിടത്തോളം കാലം യോക്കളുടെ സ്വത്വ രാഷ്ട്രീയത്തിനു സാംസ്കാരിക നിലനില്‍പ്പു ഇല്ല തന്നെ. ഇതു തന്നെ ആകുന്നു യോ-കളുടെ രാഷ്ട്രീയവും യോ-വത്കരണത്തിന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രവും.

ഞാനും വിശ്വസിയ്ക്കുന്നു ഞാന്‍ ഒരു യോ അല്ലെന്നു

സുശുപ്തിയില് ആഴും നേരം ഞാന്‍ എന്നെ അറിയുന്നു. അതാണു ഞാന്‍. അനന്തവും പ്രപഞ്ചം മുഴുവനും വ്യാപിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന ഞാന്‍. സ്വപ്നങ്ങള്‍ പോലുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. അവിടെ നിന്നും എന്റെ മനസ്സ്‌ ഉണരുന്നു. സ്വപ്നങ്ങളുടെ ലോകത്തിലേയ്ക്ക് തിരികെ, പിന്നെ എന്റെ ശരീരവും...വ്യവഹാരിക ലോകത്തേയ്ക്കു കണ്‍ തുറക്കവേ ഞാന്‍ അറിയുന്നു പ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടീയ്ക്ക-പെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു. ഇതാകുന്നു ഞാന്‍ എന്നു ഞാന്‍ അറിയുന്നു. 

അതു കൊണ്ട്‌ തന്നെ സ്വയം അറിയാന്‍ തോന്നുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഉറങ്ങുന്നു. ഉറക്കം എന്റെ മടിയുടെ ലക്ഷണമല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ, ഞാന്‍ എന്നെയും അതു വഴി സമസ്ത പ്രപഞ്ചത്തെ-യും അറിയാന്‍ ശ്രമിയ്ക്കുക മാത്രമാണ്‌

Ramanandan